هیپ نیوز

هیپ‌هاپ ما را لوس کرده است. در طول ۵۰ سالی که از زمانی که گروهی از بچه‌ها تصمیم گرفتند در برانکس مهمانی بگیرند، این ژانر به شکلی رشد کرده و شکوفا شده است که کول هرک نمی‌توانست تصورش را بکند. هیپ‌هاپ نیویورک را ترک کرد و به جنوب به آتلانتا، میامی، ممفیس و هوستون و به غرب به شیکاگو و سنت لوئیس نقل مکان کرد. در لس‌آنجلس و منطقه خلیج سانفرانسیسکو فروشگاه‌هایی تأسیس کرد و قبل از بازگشت به سراسر کشور، خود را از نو ساخت. و در این مدت، همانطور که در سراسر این کشور گسترش یافت، ما خوش‌شانس بوده‌ایم که تعداد بی‌پایانی از آلبوم‌های کلاسیک، شگفت‌انگیز، دگرگون‌کننده فرهنگ و لذیذ را تجربه کرده‌ایم.

آلبوم‌های شگفت‌انگیز زیادی وجود داشته است که تقریباً غیرممکن است که همه آنها را در یک لیست قرار دهیم. می‌توانید به هر گوشه‌ای از نقشه اشاره کنید و ۵۰ آلبوم پیدا کنید که می‌توانند بهترین آلبوم ساخته شده باشند. در واقع، احتمالاً قبلاً چندین بار در مهمانی‌ها یا هنگام شام یا در چت‌های گروهی مختلف خود این مکالمه را داشته‌اید. درک این موضوع کار سختی است. اما، این چالشی است که ما از آن لذت می‌بریم.

بنابراین، برای به پایان رساندن ماه موسیقی سیاه‌پوستان، تصمیم گرفتیم غیرممکن را امتحان کنیم و ۱۰۰ آلبوم برتر رپ تمام دوران را رتبه‌بندی کنیم. بله، تمام دوران - و بله، از همه مناطق. چند نفر از اعضای تیم ما دور هم جمع شدند تا فهرستی از آلبوم‌هایی را تهیه کنند که معتقدیم بهترین چیزی هستند که این ژانر در ۵۰ سال گذشته به ما ارائه داده است. ما هنگام تصمیم‌گیری چند معیار داشتیم: ما فقط پروژه‌های کاملی را که به صورت تجاری منتشر شده‌اند، در نظر گرفتیم، بنابراین هیچ میکس‌تیپ یا آلبوم کوتاه (EP) در نظر نگرفتیم. ما دنیایی را که آلبوم در آن منتشر شده بود در نظر گرفتیم: آیا این آلبوم زمینه جدیدی را ایجاد کرد یا فقط نسخه متفاوتی از یک آلبوم محبوب‌تر بود؟ ما تأثیر آلبوم و نحوه تحمل آن در طول زمان را سنجیدیم: آیا این بازی را تغییر داد؟ آیا مردم هنوز آن را بازی می‌کنند؟ و البته، از آنجایی که ما بیلبورد هستیم، نحوه عملکرد تجاری آلبوم‌ها را در نظر گرفتیم - اگرچه در نهایت، این موضوع کمتر مورد توجه قرار گرفت.

برای اینکه این موضوع قابل هضم‌تر شود، ما لیست ۲۵ آلبوم را به صورت جداگانه منتشر کرده‌ایم. و حالا به پایان رسیده‌ایم. امروز (۱۱ جولای)، ما آنچه را که ما در بیلبورد به عنوان ۱۰۰ آلبوم برتر هیپ‌هاپ تمام دوران می‌شناسیم، فاش می‌کنیم. مثل همیشه، رسیدن به ۱۰۰ آلبوم کار بسیار بزرگی بود. آلبوم‌هایی وجود دارند که شما دوست دارید اما در لیست قرار نگرفته‌اند. این دقیقاً همان چیزی است که اتفاق می‌افتد، اما اگر پروژه‌هایی وجود دارند که شما قویاً معتقدید شایسته حضور در لیست هستند، به ما اطلاع دهید.

۱۰۰
لیل بیبی، "نوبت من"
سال: ۲۰۲۰

لیل بیبی با دومین آلبوم خود، نوبت من، توجه‌ها را به خود جلب کرد. به راحتی می‌توان صدای ملایم او را با خالی از احساس اشتباه گرفت، اما ترانه‌سرایی او واقعیت گیج‌کننده‌ی تجربه‌ی زرق و برق و جذابیت پس از رهایی از روزمرگی را آشکار می‌کند («چقدر احتمال دارد که چند میلیون دلار خرج کنی؟/ و واقعاً از خوابیدن در پروژه‌ها آمده‌ای؟» بیبی در آهنگ «Hurtin» با خود می‌پرسد). و اجرای پرسرعت آهنگ‌هایی مانند «Live Off My Closet» با حضور گروه Future، سرعت بالای صعود خودش در دنیای رپ را تقلید می‌کند. اما او آماده است تا در «The Bigger Picture»، یک سرود اعتراضی مدرن برای جنبش «جان سیاه‌پوستان مهم است»، به یک شخصیت برجسته تبدیل شود، جایی که تأملات تکان‌دهنده‌ی بیبی در مورد بی‌عدالتی نژادی، او را برای رهبری جامعه‌اش به اقدام ترغیب می‌کند: «من قدرت دارم، حالا باید چیزی بگویم.» بیبی با آلبوم «نوبت من» اولین صدرنشینی خود در جدول بیلبورد ۲۰۰ را به دست آورد و علاوه بر تولید دو آهنگ برتر در بین ۱۰ آهنگ برتر جدول‌هات ۱۰۰ با نسخه لوکس «۴۲» که با همکاری داگ منتشر شد، «ما پرداختیم» و «تصویر بزرگتر»، سال ۲۰۲۰ را به عنوان محبوب‌ترین آلبوم سال در ایالات متحده، طبق MRC Data، و همچنین پربازدیدترین آلبوم سال به پایان رساند. — هران مامو

۹۹
E-۴۰، به شکلی عمده
سال: ۱۹۹۵

بهترین آلبوم E-۴۰، ترکیبی بی‌نظیر از جریان متکبرانه او و سبک منطقه خلیج سانفرانسیسکو که او پیشگام آن بود، همچنین حاوی یک لحظه شیرین و متعالی است. در آهنگ «همه چیز بد است»، که با آگاهی اجتماعی نوشته شده، ۴۰ خطاب به پسر پنج ساله‌اش است که از او می‌پرسد «بابا کمی‌گوشت شکار بیشتر به من بپاش» و حتی خودش هم رپ‌های کوتاه خودش را می‌خواند. این آهنگ قوی‌ترین آهنگ از آلبوم «In a Major Way» نیست، این افتخار متعلق به آهنگ‌های ابریشمی‌«Sprinkle Me» یا «1-Luv» است، کاوشی تأثیرگذار در زندگی پشت میله‌های زندان، اما نشان می‌دهد که چرا E-40 دوام آورده و از یک چهره محلی قدرتمند به یک نیروی جهانی هیپ‌هاپ تبدیل شده است: از همان روزهای اولیه فعالیت حرفه‌ای‌اش، او در حال شکل‌دهی به ذهن‌ها، ابداع واژگان و ساخت موسیقی بوده است که باعث شده سبک بسیار خاص منطقه خلیج، حتی برای کودک پیش‌دبستانی خودش، خوشایند و فراگیر به نظر برسد. — گرنت ریندنر

۹۸
انجام بده یا بمیر، عکس این سال
سال: ۱۹۹۶

برای اکثر مردم، رپ شیکاگو زمانی وجود دارد که کانیه دچار یک تصادف رانندگی تقریباً مرگبار شد و سپس یک تی‌شرت پولو صورتی پوشید. اما چی به اندازه هر شهر بزرگی سابقه رپ عمیقی دارد. انجام بده یا بمیر، یک گروه سه نفره از سمت غرب شیکاگو، بر این تاریخ سایه افکنده است. پس از اینکه این گروه با تک‌آهنگ «Po Pimp» به موفقیت محلی دست یافت، با انتشارات Rap-A-Lot Records در هوستون قرارداد بستند و در آنجا اولین اثر جسورانه و فانکی خود را منتشر کردند. Picture This که عمدتاً توسط Legendary Traxster تهیه شده بود و یک Tung Twista جوان را به همراه داشت، به شیکاگو پرچمی‌برای برافراشته کردن در خانه‌اش داد.

خاک در حالی که سواحل غربی و شرقی بر امواج هوایی تسلط داشتند. — دیمین اسکات

97
گتو بویز، ما نمی‌توانیم متوقف شویم
سال: 1991

وقتی صحبت از سومین پروژه گتو بویز می‌شود، گفتگو همیشه به سمت "ذهن بازی می‌کند و ترفندهایی روی من" متمایل می‌شود، و دلیل خوبی هم دارد. این آهنگ غم‌انگیز و غم‌انگیز، با وضوح تزلزل‌ناپذیری از هدف، سر و صدا را می‌شکافد: برای برجسته کردن اینکه چقدر تلاش برای خروج از یک محله یهودی‌نشین آمریکایی، وقتی گزینه‌های شما محدود به گانگسترهای خیابانی است، احمقانه است. بقیه آلبوم در بررسی این مضمون خوب عمل می‌کند و نگاهی فیلتر نشده به جنوب ارائه می‌دهد که در موزیک ویدیوهای محبوب آن زمان نشان داده نمی‌شد. اینکه آن را پیشگام بنامیم، تقلیل‌گرا به نظر می‌رسد زیرا در واقعیت، زمینی را که در آن قرار گرفته بود، نابود کرد. — D.S.

96
Run-D.M.C.، Raising Hell
سال: 1986

پس از آنکه Run-D.M.C. با اولین آلبوم خود به ورود رپ به دوران مدرن کمک کرد و سپس از دومین آلبوم خود برای کمک به این ژانر در یافتن مخاطبان جدید با ترکیب آن با راک استفاده کرد، Run-D.M.C. در مسیر غیرقابل تصوری قرار گرفت. معلوم شد که آنها جایی جز پیشرفت ندارند: سومین آلبوم گروه همچنان بر تولید پراکنده و تأثیرگذار تمرکز دارد، زیرا ریک روبین جادوی مینیمالیستی خود را به کار می‌گیرد و از همه جا برای ایجاد بستری صوتی به اندازه کافی معتبر برای طرفداران رپ، اما به اندازه کافی قابل دسترس و نوآورانه برای ورود به جریان اصلی استفاده می‌کند. Run و D.M.C. آهنگ‌هایی می‌نویسند که طیف وسیعی از زندگی سیاه‌پوستان در دهه 80 را در بر می‌گیرد و همه چیز را از کفش‌هایی که مردم می‌پوشیدند ("آدیداس من") تا مبارزاتی که تحمل می‌کردند ("افتخار می‌کنم که سیاه‌پوست هستم") پوشش می‌دهد. اما واقعیت Raising Hell این است که به لطف آهنگ‌ها و قطعاتی که قبلاً ذکر شد مانند آهنگ مشترک Aerosmith با نام "Walk This Way"، هم رپ و هم Run-D.M.C. شروع به جریان اصلی شدن کردند. — D.S.

95
LL Cool J, Mama Said Knock You Out
سال: 1990

تقریباً 40 سال پس از انتشار اولین آلبومش Radio در سال 1985، خانم‌ها هنوز عاشق Cool James هستند. و این به لطف مجموعه‌ای از آلبوم‌های برجسته در دهه 80 و اوایل دهه 90 است که نقش محوری در شکل‌دهی و اثبات جذابیت جریان اصلی رپ ایفا کردند. با این آلبوم - چهارمین آلبوم استودیویی او که در سال 1990 توسط مارلی مارل تهیه شده و دو پلاتینیوم دریافت کرد - LL منتقدانی را که فکر می‌کردند آلبوم قبلی‌اش Walking With a Panther برای این فضا زیادی پاپ است، کنار زد. آثار کلاسیکی مانند آهنگ تیتراژ پایانی (که جایزه گرمی‌بهترین اجرای تک‌نفره رپ را از آن خود کرد) و آهنگ عاشقانه‌ی «Around the Way Girl» که در همسایگی اجرا می‌شد، ثابت کرد که هنر رپ او ذره‌ای از اصالت خود را از دست نداده است. — گیل میچل

۹۴
EPMD، «کسب و کار مثل همیشه»
سال: ۱۹۹۱

با مجموعه‌ای پر از آثار کلاسیک که در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی در موسیقی زیرزمینی طنین‌انداز بودند، سومین آلبوم EPMD (اولین انتشار آنها در Def Jam) نه تنها در این لیست قرار می‌گیرد، بلکه عنوان بهترین اثر آنها را نیز از آن خود می‌کند. این اثر (و طرح جلد خیره‌کننده آلبوم) عمدتاً از خشم نسبت به منتقدان و ناشر سابقشان Sleeping Bag Records الهام گرفته شده است («من دیوانه‌ام» به معنای واقعی کلمه اولین آهنگ در لیست آهنگ‌ها است). اریک و پریش در واقع آن پولی را که احساس می‌کردند شایسته‌اش هستند، به دست نمی‌آوردند، به خصوص با دو آلبوم طلایی متوالی و تحسین‌شده توسط منتقدان در دو سال قبل از «کسب و کار مثل همیشه».

EPMD مصمم و متمرکز بود. آنها یک پروژه‌ی قوی و همه‌جانبه با چاشنی موسیقی فانک زیرزمینی ارائه دادند. این پروژه مملو از قطعات تکان‌دهنده، داستان‌های مفهومی‌خیال‌انگیز و ادامه‌ی داستان‌سرایی عجیب و غریب است. با این وجود، LL Cool J با یکی از بهترین اشعار مهمان خود، استادانه به آهنگ Rampage حمله کرد و Redman اولین اجرای درخشان و ستیزه‌جویانه‌ای را در آهنگ "Hardcore" ارائه داد. – شاهیم رید

93
B.G.، Chopper City in the Ghetto
سال: 1999

قبل از اینکه لیل وین به سوپراستار Cash Money Records تبدیل شود، B.G. به عنوان یکی از بازیگران اصلی این لیبل شناخته می‌شد – و آلبوم او Chopper City in the Ghetto دلیل این امر را ثابت کرد. داستان‌های خیابانی عمیق و با صدای زیر او، تضاد جذابی با کلاه‌های‌های-هت و شیپورها و سنج‌های مصنوعی مانی فرش، که تکاملی پرجنب‌وجوش از موسیقی جاز اواخر دهه ۹۰ بود و بخش مهمی‌از میراث نیواورلئان آنها محسوب می‌شد، ایجاد می‌کرد. در حالی که گیزی به تنهایی بسیار قوی بود، همانطور که در دومین آهنگ برجسته آلبوم، «پول نقد یک ارتش است»، می‌گوید. اما نکته برجسته «بلینگ بلینگ» است، آهنگی که در آن او و دیگر هم‌وطنانش در‌هات بویز برای یک جشن پر زرق و برق و سرشار از سینتی‌سایزر از جواهرات که به یک عنصر ثابت زبان هیپ‌هاپ تبدیل شد، به هم می‌پیوندند. — ویلیام ای. کچام

۹۲
سه‌شش مافیا، میستیک استایلز
سال: ۱۹۹۵

سه‌شش مافیا با بردن جایزه اسکار برای سهم موسیقیایی‌شان در درام رپ ممفیس در سال ۲۰۰۵ به نام «هاسل اند فلو» تاریخ‌ساز شدند، اما هر قطعه‌ای که از میستیک استایلز سال ۱۹۹۵ گرفته شده باشد، می‌تواند خاطره‌انگیزترین موسیقی متن در یک اثر کلاسیک ترسناک باشد. این گروه سبک ترسناک را ابداع نکرد، بلکه آن را با رپ اصیل جنوبی به گونه‌ای ترکیب کرد که هنوز هم تقریباً سه دهه بعد بر هنرمندان نوجوان تأثیر می‌گذارد. بسیاری از بیت‌های آلبوم (البته از دی‌جی پاول و جوسی جی)، با سرعت آهسته اما غیرقابل انکار یک قاتل سینما که طعمه خود را تعقیب می‌کند، حرکت می‌کنند و به عنوان تضاد کاملی با جریان‌های چابک - که حتی منجر به اختلاف کوتاهی بین گروه و بون تاگز-ان-هارمونی شد - عمل می‌کنند. با توجه به اینکه ممفیس در حال حاضر در بحبوحه رنسانس رپ است، اهمیت ...

وجود آلبوم‌های LP مانند Mystic Stylez دلیلی است که مهر تایید Three 6 Mafia برای استعدادهای نوظهور شهر همچنان ارزشمند است. — G.R.

91
Migos, Culture
سال: 2017

این گروه سه نفره محبوب آتلانتایی با دومین آلبوم کامل خود با نام Culture، دنیای رپ را تکان داد و به یک پدیده فرهنگ پاپ تبدیل شد. این مجموعه 13 قطعه‌ای، اولین آلبوم از سه‌گانه Culture، مختصرترین نمایش از DNA صوتی جذاب این گروه است: یک جریان سه‌گانه سریع که ریتم‌های موسیقی رپ را متحول کرد؛ ترانه‌های تبلیغاتی خاطره‌انگیز و اصطلاحات عامیانه‌ای که وارد فرهنگ هیپ‌هاپ شده‌اند؛ و تولیدات کلاسیک ATL trap با حسن نیت تهیه‌کنندگان برتر مانند Zaytoven، DJ Durel و Murda Beatz. تک‌آهنگ اصلی آن «Bad and Boujee» با حضور لیل اوزی ورت، به لحظه‌ای تاریخی در حرفه میگوس تبدیل شد - در درجه اول به دلیل همخوانی نمادین «Raindrop, drop-top/ Smokin’ on cookie in the hotbox» که باعث ایجاد میم‌های اینترنتی شد. دونالد گلاور در مراسم گلدن گلوب ۲۰۱۷ از میگوس برای ساخت این آهنگ تشکر کرد و آنها را «Bealtes of this generation» نامید. فرهنگ، میگوس را به عنوان یکی از تأثیرگذارترین گروه‌های رپ تثبیت کرد و این گروه را به یک گروه موفق تجاری تبدیل کرد: این امر اولین آلبوم برتر بیلبورد ۲۰۰ و اولین مجموعه نامزدی‌های گرمی‌را برای میگوس در سال ۲۰۱۸، برای بهترین آلبوم رپ و بهترین اجرای رپ، به ارمغان آورد، که همچنین اولین موفقیت این گروه در رتبه ۱ جدول ۱۰۰ آهنگ برتر بود. با توجه به پایان غم‌انگیز گروه - Takeoff در سال ۲۰۲۲ کشته شد، طبق گزارش‌ها Quavo و Offset با هم اختلاف پیدا کردند و Migos رسماً در سال ۲۰۲۳ منحل شد - Culture به عنوان یادآوری عالی از دوران بهتر عمل می‌کند. - H.M.

۹۰
The Pharcyde، Bizarre Ride II the Pharcyde
سال: ۱۹۹۲

در اوایل دهه ۹۰، زمانی که N.W.A با سبک رپ گانگستری غریزی خود بر نمودارها تسلط داشت، به نظر نمی‌رسید جای زیادی برای چیز دیگری وجود داشته باشد. اما در جای دیگری، جایی که جنبشی در حال شکل‌گیری بود. جنبشی که به نوآوری بیش از واقع‌گرایی و سرگرمی‌بیش از حس ترحم ارزش می‌داد. یکی از پروژه‌های پیشرو در آن جنبش، اولین اثر Pharcyde بود - که پر از داستان‌های عجیب و غریب است که باعث می‌شود سرتان را تکان دهید و با صدای بلند بخندید. این گروه از آنچه در رادیو پخش می‌شد، به سمت چپ رفت و چیزی کاملاً بدیع ساخت. بخش زیادی از این را می‌توان به جی-سویفت، تهیه‌کننده نابغه و عجیب و غریبی که سکان هدایت این پروژه را بر عهده داشت، نسبت داد. شاید تکراری باشد، اما بعد از Bizarre Ride II the Pharcyde هیچ چیز مثل قبل نبود. — D.S.

89
دشمن عمومی، ترس از یک سیاره سیاه
سال: 1990

ترس از یک سیاره سیاه، خشن، نگران‌کننده، و به شدت دلگرم‌کننده، شاهکاری فراتر از نسل است، جایی که P.E. ما را از اتاق جنگ انقلاب به خطوط مقدم در مسیر توانمندسازی سیاه‌پوستان می‌برد. "به Terrordome خوش آمدید" آنقدر جذاب و هیجان‌انگیز بود که مایک تایسون از این قطعه اصلی کاتالوگ P.E. به عنوان سرود خود استفاده کرد، وقتی که به سمت رینگ می‌رفت تا سر حریفان را از تن جدا کند. چاک دی از طرف همه سیاه‌پوستان جوانی که با ظلم اجتماعی مبارزه می‌کردند، اما توان سرکشی برای تسلیم نشدن را داشتند، صحبت کرد و با رپ "من خیلی دردسر دارم/ امتناع می‌کنم!/ برای از دست دادن!" صحبت کرد. این اعتقاد راسخ و بی‌چون و چرا در سراسر این آلبوم، به ویژه در آهنگ بی‌رحم «برادران قرار است حلش کنند» که می‌توانید آن را برادر بزرگ «خوبم» کندریک لامار بدانید، کاملاً مشهود است. در همین حال، «با قدرت بجنگ» نوه آهنگ «بلند بگو – من سیاه‌پوست هستم و افتخار می‌کنم» جیمز براون به عنوان بزرگترین فراخوان هیپ‌هاپ برای جامعه سیاه‌پوستان است. — S.R.

۸۸
آیس-تی، گانگستر اصلی O.G.
سال: ۱۹۹۱

بیایید شوخی بدیهی را کنار بگذاریم: بله، مردی که بیشتر بچه‌ها او را به عنوان پلیس در سریال طولانی «قانون و نظم: SVU» می‌شناسند، یک پیشگام رپ گانگستری بود. او نه تنها یک پیشگام بود، بلکه با چهارمین آلبوم خود، یک اثر کلاسیک قابل تأیید در این سبک خلق کرد. O.G. با ۲۴ قطعه، نگاهی ظریف به زندگی خیابانی ارائه داد و T بسیاری از اقداماتی را که بعداً به آنها می‌بالید، زیر سوال برد. اما این تناقضات به جای اینکه مهمانی را از مسیر اصلی خود خارج کند، باعث جذابیت بیشتر موسیقی شده و انسانیت را به ژانری وام می‌دهد که بسیاری آن را سرد و ضداجتماعی می‌دانند. معلوم می‌شود که این فقط خواسته‌ی مردم است، چرا که O.G. در رتبه‌ی ۱۵ بیلبورد ۲۰۰ شروع به کار کرد و در نهایت به یک رکورد طلایی رسید و استاندارد جدیدی برای رپ گانگستری تعیین کرد. — D.S.

۸۷
The Roots, Things Fall Apart
سال: ۱۹۹۹

The Roots برای چند آلبوم اول خود، چیزی بیش از یک گروه نوظهور بود: آنها به عنوان اولین "گروه هیپ‌هاپ" شناخته می‌شدند که انرژی جازی جلسات موسیقی را به موسیقی خود می‌آوردند و برای یک اجرای زنده‌ی منحصر به فرد شهرت پیدا می‌کردند. اما با Things Fall Apart، آنها با اعتقاد بیشتری شروع به شکل دادن به هویت هنری خود کردند. این گروه که نام خود را از رمانی تأثیرگذار از نویسنده مشهور آفریقایی، چینوا آچبه، گرفته بود و با طنزی که از نوازندگان جاز سرخورده در آلبوم «Mo Betta Blues» اثر اسپایک لی گرفته شده بود، آغاز می‌شد، می‌خواستند درباره حرفه خود و جایگاهشان در فرهنگ هیپ‌هاپ اظهار نظر کنند. کوئست‌لاو شروع به ادغام روح هیپ‌هاپ نامتعارفی کرد که توسط همتایان سولکواریایی خود مانند جی دیلا، اریکا بادو و دی‌آنجلو به کمال رسیده بود، در حالی که رپرهایی مانند بلک ثوت، مالک بی و دایس راو ...

در یک منطقه - اشعار درخشانی را در کنار فهرستی از خوانندگان ستاره‌ای مانند موس دف، کامن، بینی سیگل جوان و ایو، که دومی‌با بادو در آهنگ عاشقانه و برنده جایزه گرمی‌"You Got Me" ظاهر شد، اجرا کرد. - W.E.K.

86
بازی، مستند
سال: 2005

وقتی ساحل غربی در دهه 2000 به دنبال یک چهره رپ جدید بود، بازی با کمال میل پذیرفت و کل منطقه را جوان کرد. با حضور دکتر دره و 50 سنت در شماره گیری سریع، بازی در مستند سال 2005 از همسالان خود پیشی گرفت. اگرچه جادوی ترانه سرایی دهه 50 در "How We Do" و "Hate It Or Love It" به بازی جذابیت بخشید، اما این سرسختی و ظرافت ترانه سرایی چاک تیلور در "Dreams"، "Start From Scratch" و "Runnin" بود که واقعاً اولین آلبوم او را تثبیت کرد. — کارل لامار

۸۵
Outkast، Southernplayalisticadillacmuzik
سال: ۱۹۹۴

در سال ۲۰۲۴ کسل‌کننده به نظر می‌رسد، اما واقعاً می‌توان رپ جنوبی را به دو دوره تقسیم کرد: قبل از Outkast و بعد از Outkast. قبل از Outkast، اکثر مردم رپ جنوبی را بیشتر به عنوان سرودهای بیس‌دار و آهنگ‌های مهمانی تصور می‌کردند. مطمئناً، برخی از آهنگ‌های استثنایی وجود داشتند، اما هیچ‌کدام تأثیر کافی برای تغییر این تصور نداشتند. سپس Antwon "Big Boi" Patton و André "Andre 3000" Benjamin از راه رسیدند. اولین آلبوم آنها، Southernplayalisticadillacmuzik، یک آلبوم پرشور است، آلبومی‌که سخت تلاش می‌کند تا ثابت کند مردان جوان سیاه‌پوست در سراسر کشور با مسائل مشابهی روبرو هستند - و اینکه گانگسترها و گروه‌های موسیقی در اشکال و اندازه‌های مختلفی وجود دارند. این آلبوم در آن زمان الهام‌بخش بود و هنوز هم سه دهه بعد مؤثر است. تمام رپ - نه فقط در جنوب - مدیون Outkast است. — D.S.

84
The D.O.C.، No One Can Do It Better
سال: 1989

اگر سن خاصی دارید، ممکن است هیچ ایده‌ای نداشته باشید که The D.O.C. کیست. خب، او یکی از بهترین رپرهایی بود که از ساحل غربی بیرون آمد، هرچند اصالتاً اهل تگزاس بود. او یکی از بنیانگذاران Death Row records بود و مجموعه‌ای از آهنگ‌های موفق را برای N.W.A نوشت. او همچنین یکی از بهترین آلبوم‌های دهه 80 را با نام No One Can Do It Better منتشر کرد. اولین آلبوم D.O.C. که توسط دکتر دره تهیه شده بود، پر از ریف‌های فانک و درام‌های ماهرانه تنظیم شده بود که می‌توانست یک ساب را از یک آلبوم 64 به قهقهه درآورد. آهنگ‌هایی مانند "Mind Blown"، "The Formula" و "The D.O.C. & The Doctor" یک مجری چابک را نشان دادند که با اولین اجرای کلاسیک خود، Ruthless Records را دوباره زنده کرد. — دی. اس.

۸۳
دیپلمات‌ها، مصونیت دیپلماتیک
سال: ۲۰۰۳

زمانی که دیپلمات‌ها اولین آلبوم دو دیسک خود را تحت نظر راک-آ-فلا رکوردز منتشر کردند، نامشان در شهر نیویورک بر سر زبان‌ها افتاده بود. این گروه که توسط کامرون و جیم جونز تأسیس شده بود، ریشه در دهه‌ها دوستی از دوران کودکی و نوجوانی در‌هارلم داشت و در سال ۲۰۰۲ یک میکس‌تیپ تاریخی منتشر کرد که در آن زبان عامیانه، صدا و شمایل‌شناسی الهام گرفته از ایالات متحده خود را ایجاد کرده بودند. در نتیجه، مصونیت دیپلماتیک یک ارائه کاملاً شکل گرفته بود: کم، جیم، جولز و فریکی زیکی شیمی‌درخشانی با سبک‌های رپ متفاوت داشتند، هیت‌میکرز و جاست بلیز نمونه‌های سول پیروزمندانه‌ای را در اختیار آنها قرار دادند و بچه‌ها در سراسر کشور با کلاه‌های تنگ و پیراهن‌های قدیمی‌که سه سایز بزرگتر بودند، در خیابان‌ها پرسه می‌زدند. — دبلیو. ای. کی.

۸۲
ام‌سی لایت، لایت به عنوان یک راک
سال: ۱۹۸۸

ام‌سی لایت، رپر اهل کوئینز، نیویورک - متولد لانا میشل مورر - به عنوان یکی از پیشگامان این ژانر، به هموار کردن راه برای ام‌سی‌های زن کمک کرد تا پا به پای همتایان مرد خود بایستند. این خواننده ریزنقش، اولین آلبوم تحسین‌شده خود، یک محصول Audio Two، را در سن ۱۸ سالگی منتشر کرد. لایت با صدای خشن خود، در آنچه که به عنوان اولین آلبوم کامل یک رپر زن به عنوان یک هنرمند سولو تبلیغ می‌شود، بی‌باکانه به مسائل اجتماعی و شخصی مانند خیانت ("Paper Thin")، اعتیاد به مواد مخدر ("I Cram to Understand U [Sam]") و سرقت بیت ("10% Dis") - در کنار آهنگ نمادین عنوان آلبوم - از طریق قافیه‌های استادانه‌ای که هنوز هم طنین‌انداز هستند، پرداخت. - جی. ام.

۸۱
میسی الیوت، میس ای... خیلی اعتیادآور
سال: ۲۰۰۱

هنرمندان کمی‌توانسته‌اند دنیای هیپ‌هاپ و آر اند بی را به اندازه میسی الیوت به شکلی خلاقانه با هم ادغام کنند، و سومین آلبوم او مسلماً او را در اوج قدرت خلاقیتش نشان می‌دهد. او و تیمبالند از ۲۰ سال پیش تا آن زمان داغ بودند - و آنها با هم همکاری کردند تا یکی از جاه‌طلبانه‌ترین و عجیب‌ترین دسته‌های بیت‌هایی را که تا به حال شنیده‌اید، تولید کنند، که میسی با تطبیق‌پذیری خیره‌کننده‌ای از عهده آن برمی‌آید. او از مردان می‌خواهد که در اتاق خواب در "One Minute Man" خودشان را کنترل کنند، با "Take Away" یک تصنیف عاشقانه و صمیمانه ارائه می‌دهد و در "Get Ur Freak On" یک قطعه جاودانه برای کلاب فراهم می‌کند. تولید آینده‌نگرانه، جریان‌های نرم و آوازهای مخملی: میسی الیوت همه چیز را دارد، و هرگز کسی در هیپ‌هاپ مانند او نبوده است. - W.E.K.

۸۰
رادی ریچ، لطفا به خاطر ضداجتماعی بودنم عذرخواهی کن
سال: ۲۰۱۹

رشته‌ای از تک‌آهنگ‌های موفق، مانند «جوان بمیر» در سال ۲۰۱۸ و «بالین» در سال ۲۰۱۹ با ماستارد، و همکاری نیپسی‌هاسل، خواننده سنگین‌وزن ساحل غربی، زمینه را برای حضور رادی ریچ در اولین آلبومش «لطفا به خاطر ضداجتماعی بودنم عذرخواهی کن» در کامپتون فراهم کرد. رویکرد ملودیک و تولید هیپ‌هاپ آکوستیک او، پوششی نرم به داستان تلخ او از فقر تا ثروت می‌افزاید - اما سطرهایی مانند «چون مطمئن نیستم چرا دوست دخترم باید در اخبار ظاهر شود/ پرومتازین در چشمانم است، اشک‌های بنفش می‌ریزم» در «مقدمه» ثابت می‌کند که یک ساعت رولکس نمی‌تواند مرهمی‌برای مشکلات واقعی زندگی باشد. چهارمین تک‌آهنگ آن، «The Box»، با مقدمه‌ای ارکسترال و بلند، صداهای «eee err» جیغ مانند و نت‌های معکوس رعدآسا با ریتم ۸۰۸ که در پسِ صدای متغیر ریچ قرار داشتند، به یک اثر فوق‌العاده تبدیل شد. «لطفاً ببخشید» اولین آلبوم رادی را که در صدر بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت و همچنین اولین آهنگ شماره ۱ او در جدول ۱۰۰ آهنگ داغ را با «The Box» به ارمغان آورد. این آهنگ ۱۱ هفته در صدر جدول بود، سه نامزدی گرمی‌۲۰۲۱ (از جمله آهنگ سال) را به دست آورد و توسط RIAA گواهی الماس دریافت کرد. — اچ. ام.

۷۹
تراویس دلارکات، Astroworld
سال: ۲۰۱۸

Astroworld که به نام Six Flags AstroWorld در زادگاه تراویس اسکات در هوستون نامگذاری شده است، شنوندگان را به دنیای پر هرج و مرج و سفارشی اسکات دعوت می‌کند. تلفیق به‌شدت سرگرم‌کننده‌ی او از موسیقی روانگردان و ترپ، بهترین اثر اسکات را می‌سازد، و با جذابیت اصلی و شگفت‌انگیز آلبوم، یعنی «حالت سیکو» با صدای دریک، گروه‌های موسیقی ماش پیت مخصوص خودش را برمی‌انگیزد و با کمک ریف‌های گیج‌کننده‌ی‌هارمونیکای استیوی واندر، ناله‌های هولناک جیمز بلیک و زمزمه‌های مهیج کید کادی در آهنگ «تلاش برای خدا بودن را متوقف کن» یا سازهای رنگارنگ تم ایمپالا و فالستوی اثیری د ویکند در آهنگ «اسکلتونز»، به حالت سرخوشی می‌رسد. Astroworld همچنان قوی‌ترین پروژه اسکات در دیسکوگرافی و همچنین پرافتخارترین پروژه اوست: این مجموعه ۱۷ آهنگی، دومین آلبوم برتر بیلبورد ۲۰۰ و اولین نامزدی بهترین آلبوم رپ را برای این رپر در مراسم گرمی‌۲۰۱۹ به ارمغان آورد، جایی که "Sicko Mode" - که اولین آهنگ اسکات در لیست ۱۰۰ آهنگ برتر و اولین آهنگ دارای گواهینامه الماس شد - همچنین نامزد بهترین آهنگ رپ و بهترین اجرای رپ شد. - اچ. ام.

۷۸
Madvillain, Madvillainy
سال: ۲۰۰۴

میراث مربوط به Madlib و MF Doom به عنوان ستون‌های رپ زیرزمینی، اگر آلبوم مشترک آنها در سال ۲۰۰۴ با نام Madvillainy وجود نداشت، هنوز هم وجود داشت، اما فاقد یک انتشار درخشان بود که به یک رکورد دروازه‌ای اصلی برای هر طرفداری که به دنبال کشف قلمروهای خاص‌تر رپ است، تبدیل شده است. این یک رویارویی واقعی ابرقهرمانی است، جایی که دووم برخی از سنگین‌ترین و در عین حال قابل نقل قول‌ترین قطعات خود را بر روی ضرب‌آهنگ‌های کلاژ شده‌ی مادلیب اجرا می‌کند ("ماد بیس را مانند کارت مسابقه می‌نوازد" همچنان یکی از بهترین فریادهای تهیه‌کننده‌های میان‌آهنگ است). آهنگ‌هایی مانند "Meat Grinder" و "Figaro" نامتعادل اما تهدیدآمیز هستند، مانند یک فیلم یورگوس لانتیموس، در حالی که "Raid" و "America’s Most Blunted" رپ ساحل شرقی و غربی را بدون به خطر انداختن کج‌خلقی‌های اساسی مادلیب و دووم گرامی‌می‌دارند. — G.R.

77
8Ball & MJG، Coming Out Hard
سال: 1993

به لطف Yo Gotti، GloRilla و Moneybag Yo، رپ ممفیس در نیم دهه گذشته در کانون توجه جریان اصلی بوده است. اما مدت‌ها قبل از اینکه CMG به یک نیروی غالب تبدیل شود، Suave House و گروه دونفره برتر آن، 8Ball & MJG، رپ ممفیس را بر سر زبان‌ها انداختند. اولین آلبوم این دو نفر، تور پر از شور و حال شهری است که به عنوان زادگاه راک اند رول شناخته می‌شود. با این حال، به جای ...

شنوندگان شاه گریسلند، آنها به طرفداران رپ، زیرلایه غیرقانونی شهر را نشان می‌دهند، جایی که دلالان قدرت را در دست دارند و فروشندگان مواد مخدر طوری وزن را جابه‌جا می‌کنند که انگار قانونی است. در طول تولید که بلوز، سول و فانک را در معجونی فوق‌العاده و سرد ترکیب می‌کند، دو خواننده اصلی با هم رقابت می‌کنند - جریان آرام و مجلل 8Ball و رویکرد آتشین MJG - تا جنبه‌ای از ممفیس را که اکثر افراد قبلاً هرگز ندیده بودند، زنده کنند. - D.S.

76
سایپرس هیل، سایپرس هیل
سال: 1991

گاهی اوقات می‌توان دیسکوگرافی سایپرس هیل را به طور ناعادلانه‌ای به کلاسیک‌های مهمانی‌های دانشجویی آنها ("Insane in the Brain"، "Hits From the Bong") محدود کرد، اما گوش دادن به هر یک از چهار آلبوم اول آنها به طور کامل، ثابت می‌کند که چرا این گروه همچنان بخش منحصر به فردی از تاریخ رپ لس‌آنجلس است که مورد احترام است. از برخی جهات، رویکرد وحشی و بی‌رحمانه آنها به رپ مشارکتی، آنها را به پاسخی در برابر بیستی بویز یا وو-تنگ کلن تبدیل کرد، اما آنها همچنین پلی از روزهای اولیه رپ گنگستا به مرحله جدیدی از رپ ساحل غربی ایجاد کردند، مرحله‌ای که می‌توانست زنده و خشن، اما در عین حال بازیگوشانه باشد ("سوراخی در سر"، "چگونه می‌توانستم یک مرد را بکشم"). — جی. آر.

۷۵
XXXTentacion، ۱۷
سال: ۲۰۱۷

۱۷ خشم، هرج و مرج، افسردگی، تروما و عشق XXXTENTACION است که در یک توپ سریع هنری از مراقبه‌های مشکل‌دار با انرژی هنوز پویا ترکیب شده است. این آلبوم ۲۲ دقیقه‌ای تأثیرگذار، شنوندگان را با قلب خونین ایکس رها می‌کند. اولین اثر او که ژانرهای مختلفی را با هم ترکیب می‌کند، عمیقاً برش می‌خورد و طیف هنری چشمگیری را به نمایش می‌گذارد و از گیتار و کلیدهای پیانوی یخی به عنوان بوم نقاشی برای نمایش سبک خام "خودت انجام بده" خود استفاده می‌کند. آلبوم ۱۷ حتی مورد توجه کندریک لامار قرار گرفت، کسی که در توییتر به طرفدارانش توصیه کرد اگر «احساسی دارند، به این آلبوم گوش دهند. افکار خام». (این اسطوره کامپتون بعداً با فاش کردن اینکه پنجمین باری است که این پروژه عمیق را گوش می‌دهد، این را دنبال کرد.) اکس - که با نام جاسه اونفروی متولد شده بود - کمی‌بیش از یک سال بعد به طرز غم‌انگیزی به قتل رسید. - مایکل ساپونارا

۷۴
چیف کیف، بالاخره ثروتمند شد
سال: ۲۰۱۲

چیف کیف تنها در ۱۶ سالگی به چهره صحنه تمرین شیکاگو تبدیل شد. سوسا مانند گل رزی از دل بتن شکوفا شد و در جنوب وحشی شهر بزرگ شد. قافیه‌های شیرین کیف در ترکیب با ضرب‌آهنگ‌های کوبنده‌ی یانگ چاپ، این رپر و تهیه‌کننده را به ترکیبی مرگبار از شک و کوبی در اولین آلبوم بزرگ MC با نام «آخرش ریچ» تبدیل کرد - که با سرودهای ماندگاری مانند «Hate Bein’ Sober»، «I Don’t Like» و «Love Sosa»، به تعریف یک جنبش اغلب بدفهمیده ادامه داد. کیف که هنوز در دهه‌ی بیست سالگی خود است، و آلبوم استودیویی شاخصش، تا به امروز به طور معمول به عنوان الهام‌بخش هنرمندان نوظهور از سراسر عرصه‌ی هیپ‌هاپ ذکر می‌شوند. - M.S.

73
ردمن، مادی واترز
سال: 1996

نزدیک‌ترین چیزی که رپ نیوجرسی به یک ابرقهرمان داشته، ترچ، رپر اصلی Naughty By Nature بود. اما گاردن استیت یک شخصیت کمیک بوکی دارک هورس به نام ردمن دارد، ضدقهرمان شمال جرسی که به همان اندازه که بامزه است، بیمار هم هست. پس از دومین آلبوم تکان‌دهنده‌اش، Dare Iz a Darkside محصول ۱۹۹۴، ردمن و اریک سرمون برای آلبوم Muddy Waters محصول ۱۹۹۶، صدایی بازیگوشانه‌تر و کمی‌رادیوپسندتر ساختند، بدون اینکه کمدی تلخ و تاریک رد را که او را به یکی از محبوب‌ترین‌ها تبدیل کرده بود، قربانی کنند. این آلبوم با وجود ویژگی‌های سبک اما پر از صحنه‌های طنز - شاید کمی‌بیش از حد سنگین؟ - ردمن را در اوج قدرتش نشان می‌دهد که در مورد هر چیزی که به ذهنش خطور می‌کند، با صدای بلند صحبت می‌کند و زمینه را برای آلبومی‌که دو سال بعد، موفق‌ترین آلبوم تجاری او شد، فراهم کرد. - دی. اس.

۷۲
تایلر، خالق، اگر گم شدی به من زنگ بزن
سال: ۲۰۲۱

تایلر، خالق بالاخره ۱۱ سال پس از توییتی که گفته بود «خیلی بد است» یک میکس‌تیپ از Gangsta Grillz می‌خواهد، یک میکس‌تیپ از او دریافت کرد. با در دست گرفتن کنترل آهنگ توسط سر تایلر بودلر، آهنگ «اگر گم شدی با من تماس بگیر» مانند موسیقی متن یک پرواز درجه یک بین‌المللی پخش می‌شود، با ملودی‌های گیج‌کننده فلوت جاز با آهنگ «باد گرم می‌وزد» از لیل وین و یک فانتزی تقریباً 10 دقیقه‌ای درخشان سینث‌پاپ-پاپ-تبدیل-رگی با آهنگ «شیرین / فکر کردم می‌خواهی برقصی» با صدای برنت فیاض و فانا هیوز. اما در عین حال، او با تک‌آهنگ متظاهرانه و سمپلینگ «لامبرجک» با صدای گراودیگز و «مانیفستو» با صدای بی‌رحمانه و صادقانه (با اجرای دومو جنسیس)، سنت هیپ‌هاپ پیشرو دی‌جی دراما را حفظ می‌کند. تایلر همچنان مرزهای موسیقی خود را جابجا می‌کند و CMIYGL را به عمیق‌ترین اثر خود - و همچنین دومین آلبوم شماره 1 بیلبورد 200 او و دومین آلبوم برنده جایزه بهترین آلبوم رپ گرمی‌- تبدیل می‌کند. - اچ. ام.

71
لیل اوزی ورت، عشق خشم است 2
سال: 2017

رپ و راک تاریخچه‌ای طولانی با هم دارند و اوزی با اولین آلبوم استودیویی ستاره‌ساز خود، عشق خشم است 2، این رابطه را دگرگون کرد. اوزی با ترکیب انرژی پر از غرور با آهنگ‌هایی که تاریک‌ترین اعماق افکار خودکشی و افسردگی را در نظر می‌گیرند، به طرز ماهرانه‌ای خطوط بین احساسات به ظاهر متفاوت عشق و خشم را به تصویر می‌کشد. در سراسر 20 قطعه آلبوم، اوزی صداهای بی‌شماری را امتحان می‌کند که همه آنها با نحوه‌ی مدیریت تولید سطح بالای او از سوی افرادی معتبر مانند مترو بومین، فارل ویلیامز و پیر بورن، به هم پیوسته‌اند. امتناع آلبوم از قرار گرفتن در یک محدوده‌ی قابل پیش‌بینی، نشان‌دهنده‌ی نسل رپ اوزی است - یک ...

گروهی از ستاره‌های راک بی‌قرار که همیشه در جستجوی چیزی جدید هستند، موضوعی که در سرودهای پس از جدایی او در آلبوم Luv Is Rage 2 موج می‌زند. — کایل دنیس

70
Mos Def, Black on Both Sides
سال: 1999

این رپر اهل بروکلین که اکنون با نام یاسین بی شناخته می‌شود، هرگز اهل تعارف و کنایه نبوده است. همانطور که از عنوانش پیداست، اولین آلبوم انفرادی او، بی را بی‌پرده نشان می‌دهد که به مسائل اجتماعی-سیاسی مربوط به محیط زیست و تصاحب فرهنگ سیاه‌پوستان توسط سفیدپوستان ("New World Water"، "Rock N Roll") می‌پردازد، در مورد زندگی تأمل می‌کند ("Umi Says") و عاشقانه‌ها را مرور می‌کند ("Ms. Fat Booty"). توانایی بی در تغییر بین رپ و آواز، صدای آرام اما مثبت، داستان‌سرایی زنده و بصیرت‌آمیز او که در تضاد با صداهای آرام سول-جاز - با تأکید بر سازهای زنده و نمونه‌های ماهرانه از آهنگ‌های آرتا فرانکلین، فلا کوتی، گرشوین‌های برادوی و دیگران - قرار دارد، از جمله دلایلی است که این آلبوم سال ۱۹۹۹ بسیار تأثیرگذار بود و همچنان یک آغازگر ضروری هیپ‌هاپ باقی مانده است. - جی. ام.

۶۹
نیکی میناژ، جمعه صورتی
سال: ۲۰۱۰

در حالی که میکس‌تیپ او در سال ۲۰۰۹، بیم می‌آپ اسکاتی، نیکی میناژ را به عنوان یکی از تازه‌واردان هیجان‌انگیز رپ تثبیت کرد، او سال بعد با اولین آلبوم رسمی‌خود، جمعه صورتی، ثابت کرد که اینجا است تا بماند. او با افتخار در ابتدای آلبوم اعلام می‌کند که «من بهترین هستم» و در ادامه در آهنگ بعدی «انتقام رومن» با کمک امینم در نقش اسلیم شیدی، کوئین بی (معروف به لیل کیم) را به عنوان شخصیت دیگر و دمدمی‌مزاج خود، رومن زولانسکی، از تخت سلطنت پایین می‌کشد. اما در حالی که او استدلال می‌کند که چرا کسی که رپ را اداره می‌کند نباید محدود به جنسیت خود باشد، میناژ خود را به ژانر رپ نیز محدود نمی‌کند: او حساسیت‌های پاپ جریان اصلی خود را در آهنگ‌هایی مانند «سوپر بیس» که به یک قطعه‌ی مسری و گیرا تبدیل شده است، به نمایش می‌گذارد؛ جنبه‌ی آسیب‌پذیر و صدای آر اند بی خود را در «راست از درون من» آشکار می‌کند؛ و برای تک‌آهنگ الکتروپاپ و سمپلینگ «چک ایت اوت» با صدای willl.i.am می‌نوازد.

اما در تک‌آهنگ جشن «Moment 4 Life»، او و هم‌لیستش در یانگ مانی، دریک، مکث می‌کنند تا از واقعیت تبدیل شدن به رپرهای موفق پس از آرزویشان برای آینده لذت ببرند - و میناژ با این آلبوم به شایستگی این لحظه را به دست آورد. پینک فرایدی اولین آلبوم میناژ در رتبه ۱ بیلبورد ۲۰۰ شد، در حالی که «سوپر بیس» اولین آهنگ این رپر را به عنوان خواننده اصلی در ۱۰ آهنگ برتر جدول ۱۰۰ آهنگ داغ (و به عنوان پرفروش‌ترین آهنگ رپ توسط یک هنرمند زن تک‌نفره از زمان «Work It» میسی الیوت در یک دهه قبل) و همچنین اولین تک‌آهنگ دارای گواهی الماس او به ارمغان آورد. پینک فرایدی همچنین در گرمی‌۲۰۱۲ نامزد بهترین آلبوم رپ شد، جایی که میناژ برای «Moment for Life» نامزد بهترین هنرمند جدید و بهترین اجرای رپ نیز شد. — اچ. ام.

۶۸
تاج و تخت (Ye & Jay-Z)، Watch the Throne
سال: ۲۰۱۱

اگرچه هر دو عضو گروه The Throne - کانیه "Ye" وست و جی-زی - قربانی سیاه‌چاله‌های مختلفی در دنیای سرمایه‌داری رپ شده‌اند، اما آلبوم مشترک و متحول‌کننده‌ی آنها، دو غول هیپ‌هاپ را پیش از آنکه آن هیولا آنها را در خود غرق کند، به تصویر کشید. آلبوم Watch the Throne که بی‌پرده از غنای خود لذت می‌برد، نمونه‌های کلاسیک موسیقی سول را کاوش می‌کند و تأملاتی درباره‌ی ثروت سیاه‌پوستان را که همزمان الهام‌بخش و دلهره‌آور هستند، با هم ترکیب می‌کند. به هر حال، هیچ راهی برای شاعرانه صحبت کردن در مورد ثروت وجود ندارد، بدون اینکه به هرج و مرج و شیدایی که با آن همراه است نیز پرداخته شود. آهنگ "N—as in Paris" ممکن است آغازگر همیشگی مهمانی باشد، اما "Welcome to the Jungle" و آهنگ "Made In America" ​​با همکاری فرانک اوشن، جایی هستند که جاذبه‌ی واقعی آلبوم در آن نهفته است. — K.D.

۶۷
لیل وین، Tha Carter III
سال: ۲۰۰۸

لیل وین جایگاه ثابتی در میکس‌تیپ مونت راشمور دارد، اما این بدان معنا نیست که او راه و رسم یک آلبوم استودیویی مناسب را نمی‌داند. برای سومین قسمت از مجموعه نمادین کارتر خود، تونچی کاملاً به فضای تجاری و پرجنب‌وجوش هیپ‌هاپ جریان اصلی اواخر دهه ۲۰۰۰ تکیه کرد، بدون اینکه جریان‌های چابک و بازی با کلمات خنده‌داری را که میکس‌تیپ‌های او را بسیار جذاب می‌کند، قربانی کند. از آهنگ جذاب R&B «خانم افسر» گرفته تا جذابیت پاپ مقاومت‌ناپذیر «لالی‌پاپ» که در صدر بیلبورد ۱۰۰ قرار دارد، Tha Carter III فقط یک اثر پرفروش نبود، بلکه طرحی بی‌عیب و نقص برای آنچه می‌توان در اوج ستاره شدن رپ-پاپ به دست آورد، بود. — K.D.

۶۶
کم‌ران، با من به خانه بیا
سال: ۲۰۰۲

این رپر‌هارلم، که بیشتر دوران حرفه‌ای خود را با عجله از کانون توجهات دور کرده بود، سرانجام زمانی که تصمیم به بازسازی و برندسازی مجدد گرفت، به موفقیت رسید. کم‌ران با همراهی گروه دیپلمات‌هایش، شروع به انتشار انبوهی از موسیقی کرد که تجمل و زرق و برق خیابانی را که با انتشار آثار اخیر راک-ا-فلا محبوب شده بود، با سبک زندگی عبوس و بی‌روح خودش ترکیب می‌کرد. بارزترین نمونه آن اولین آلبوم انفرادی او بود که با همکاری راک-ا-فلا منتشر شد: با من به خانه بیا، سمپل‌های سول درخشانی داشت که در آن زمان در قالب "هی ما" و "اوه بوی" محبوب بودند، و همچنین رئالیسم محضی که این عضو سابق گروه "فرزند ذرت" به خاطر آن شناخته می‌شد.

در آهنگ‌های برجسته‌ای مانند آهنگ عنوان آلبوم، کیلا کَم میله‌هایی به تیزی تیغی که در لثه‌اش پنهان شده بود را تف می‌کرد، در حالی که جولز سانتانا و جیم جونز از آینده‌ی گروه‌هارلم خبر می‌دادند. و به عنوان تقدیری از چگونگی رفتن

در آلبوم، خودِ جی-زی، پادشاه نیویورک، وارد عمل می‌شود و با کَم در آهنگ «به شهر نیویورک خوش آمدید» که توسط جاست بلیز تهیه شده، مدام در حال رفت و آمد است. آیا جی داشت سکان هدایت را به دست می‌گرفت یا کَم آن را به دست می‌گرفت؟ در هر صورت، پس از آلبوم «با من به خانه بیا» (Come Home With Me)، پادشاه جدیدی در شهر ظهور کرد - دی.اس.

65
تی.آی.، ترپ موزیک
سال: 2003

تی.آی. در ابتدای آهنگ اصلی ترپ موزیک با لحنی تند می‌گوید: «این آلبوم نیست، این بازی نیست، این یک ترپ است.» پس از اینکه اولین آلبوم او در سال 2001 با شکست مواجه شد، تیپ با آلبوم سال دومی‌خود در سال 2003، یک معرفی ملی مناسب ارائه داد، آلبومی‌که تی.آی. اصرار دارد ژانری را اختراع کند. ملودی‌های زهی خشن دی‌جی تومپ، پشتوانه‌ای برای سرودهای پسرانه و مستی مانند «24» و «نگاه کن چه چیزی دارم» هستند که به آمریکا برای زندگی در ترپ خوشامد می‌گویند. در همین حال، اجرای معنوی دیوید بنر در آهنگ «مرد لاستیکی» باید در مدارس تدریس شود، زیرا قافیه‌های متظاهرانه و لحن کشیده جنوبی تیپ، جذابیت تجاری بیشتری نسبت به آنچه که در ابتدا تصور می‌شد، به او بخشیده است. فقط قضیه را وارونه جلوه ندهید: تی.آی. اینجا نیست تا مبارزه را جذاب جلوه دهد، بلکه آمده تا الهام‌بخش و اطلاعاتی در مورد راه‌های بقا در بنک‌هد ارائه دهد. — ام.اس.

۶۴
وارن جی، رگولیت… جی، عصر فانک
همه به این شکست‌خورده بزرگ درود می‌فرستند. در سال ۱۹۹۴، وارن جی. آلبوم پرفروشی را ارائه داد که هرگز نمی‌دانستیم می‌خواهیم، ​​اما همیشه به آن نیاز داشتیم - به ویژه دف جم رکوردز، که با فروش بیش از پنج میلیون نسخه از آلبوم، از رکود خارج شد.

وارن که توسط برادرش دکتر دره و سوج نایت حمایت می‌شد، مانند ۲۱۳ عضو گروهش اسنوپ داگ و نیت داگ با گروه دث رو قرارداد نبسته بود. در نهایت، این یک موهبت در لباس مبدل بود: وارن، بی‌مهار، اما با ناراحتی، ماه‌ها روی زمین آپارتمان خواهرش دراز کشید و صداهای خاص، آرام و سرخوشی خود را خلق کرد. او با آهنگ «Definition of a Thug N—a» از 2Pac و آهنگ فانک «Indo Smoke» از میستا گریم، به موفقیت بزرگی به عنوان تهیه‌کننده دست یافت. وارن به عنوان یک هیئت مدیره آنقدر جذاب بود که قرارداد ضبط خودش را امضا کرد.

تیر خلاص وارن زمانی اتفاق افتاد که او یک شاهکار در Regulate… G Funk Era را منتشر کرد، پر از ریتم‌های شاد و روح‌بخش ساحل غربی که به بلندگوهای سراسر جهان نفوذ کرد. آهنگ «This DJ» نسل‌هاست که مورد ستایش قرار گرفته است، و «Regulate» آنقدر روان و نافذ بود که به سرعت به یکی از بزرگترین تک‌آهنگ‌های رپ تاریخ تبدیل شد. — S.R.

۶۳
A Tribe Called Quest, Midnight Marauders
سال: ۱۹۹۳

سومین آلبوم Tribe، به عنوان پیشگام دوران طلایی هیپ‌هاپ در دهه ۹۰، نماینده کلیدی جنبش زبان‌های بومی‌است. انتشار این آلبوم در سال ۱۹۹۳، از جایی که Low End Theory در سال ۱۹۹۱ به پایان رسید، ادامه می‌یابد و سبک نوآورانه Tribe را که ترکیبی از جاز، بیباپ، R&B/سول، فانک و سایر عناصر بود، ادامه می‌دهد. این سبک، همراه با اعضای گروه Q-Tip، علی شاهد محمد و ترکیب به‌روز داستان‌سرایی آگاهانه اجتماعی و سرگرم‌کننده Phife Dawg فقید، به اثبات این نکته کمک کرد که هیپ‌هاپ چیزی فراتر از رپ گنگستا است. آلبوم Midnight که دارای گواهینامه پلاتینیوم است، با کسب رتبه اول در جدول آلبوم‌های R&B/Hip-Hop و رتبه هشتم در بیلبورد ۲۰۰، تک‌آهنگ‌های کلاسیکی مانند سرود آرامش‌بخش Electric Relaxation، "Award Tour" (با حضور خواننده فقید De La Soul، Trugoy the Dove) و "Oh My God" با Busta Rhymes را به همراه داشت. — G.M.

62
دی‌جی کوئیک، Rhythm-al-ism
سال: ۱۹۹۸

اگر آلبوم Dr. Dre در سال ۲۰۰۱، آلبوم رپ دهه ۹۰ ساحل غربی بود که نویدبخش ورود آینده بود، Rhythm-al-ism دی‌جی کوئیک، مناسب‌ترین خداحافظی برای تقریباً دو دهه تغییر الگوی رپ لس‌آنجلس بود. این مجری و تهیه‌کننده، حال و هوای وایکینگی به جی-فانک بخشید و آثار کلاسیک آر اند بی از پرینس، اس دبلیو وی و کرتیس میفیلد را با جریان‌های آبشاری خودش در آلبومی‌گنجاند که جنبه‌ی لطیف‌تری از کوئیک را در بر می‌گرفت - حتی در حالی که آهنگ پرطرفدار X-rated «Medley for a 'V»، قطعه‌ی رگی «Bombudd II» و قطعه‌ی برجسته‌ی «You'z a Ganxsta» را نیز در بر می‌گرفت. در بیت سوم آهنگ دوم، کوئیک از رپرها التماس می‌کند که قدرت موسیقی و اشعار خود را در نظر بگیرند و توصیه می‌کند: «می‌بینی، می‌توانی چیزهایی بگویی که به همه ما کمک کند/ یا می‌توانی چیزهایی بگویی که اوضاع را برای همه ما بد کند/ مشکل را حل کن، تنها راه این است که به منبع اصلی بپیوندی/ اسب تروا نباش و به ما کمک کن مسیر را تغییر دهیم.» — جی. آر.

۶۱
UGK، Ridin’ Dirty
سال: ۱۹۹۶

وقتی UGK بالاخره با آلبوم Underground Kingz در سال ۲۰۰۷ به اوج محبوبیت خود رسید، منطقی بود که این آلبوم دوتایی شامل یک آهنگ کامل باشد که به موفقیت سال ۱۹۹۶ آنها، Ridin’ Dirty، اختصاص داده شده باشد. این گروه که با وظیفه طاقت‌فرسای ایجاد یک چهره ملی از منطقه‌ای که علاوه بر Geto Boys، به عنوان یک اثر فرعی هیپ‌هاپ شناخته می‌شد، روبرو بود، با وجود مشکلات ناشی از انتشار آلبوم و فقدان‌های شخصی قابل توجه، توانست یک آلبوم رپ نسلی بسازد.

آهنگ «یک روز» با سمپل تأثیرگذار Isley Brothers و اشعار تأثیرگذارش، در میان تأثیرگذارترین ادای احترامات رپ به عزیزا