از زمان تأسیس آن در اوایل دهه ۱۹۷۰، هوی متال مدت‌هاست که به عنوان یکی از محبوب‌ترین فرهنگ‌های جایگزین در موسیقی معاصر شناخته می‌شود. در طول حیات این ژانر، تعداد بی‌شماری از زیرشاخه‌های آن زیر چتر هوی متال ایجاد شده‌اند و امروزه این تعداد تنها با نوآوری و آزمایش گروه‌های مدرن متال به رشد خود ادامه داده است.
با توجه به اینکه ژانر فراگیر متال بسیار گسترده و دائماً در حال تغییر است، همیشه تعیین دقیق نمادین‌ترین و بزرگترین گروه‌های این ژانر کار دشواری بوده است. با این حال، مطمئناً تعداد انگشت‌شماری از گروه‌های موسیقی وجود دارند که تقریباً همه طرفداران متال می‌توانند بر سر آنها توافق داشته باشند و این ژانر را به آنچه امروز هست، شکل داده‌اند. بسیاری از این گروه‌ها یا به تنهایی پیشگام کل زیرشاخه‌ها بوده‌اند، یا تا آنجا پیش رفته‌اند که تروپ‌های صوتی و موسیقیایی مورد استفاده در اکثر قریب به اتفاق ژانر متال را ایجاد کرده‌اند.
گروه‌های برتر متال
این فهرست از گروه‌های نمادین متال با در نظر گرفتن کل تاریخ ژانر هوی متال، که از زمان انتشار اولین آلبوم استودیویی بلک سبث در سال ۱۹۷۰ آغاز شد، تهیه شده است. اگرچه گنجاندن همه زیرشاخه‌های متال در این نوع فهرست غیرممکن است، زیرشاخه‌هایی که امروزه در متال برجسته‌ترین و تأثیرگذارترین هستند، با اولویت در نظر گرفته شده‌اند. در مورد گروه‌ها، به استثنای چند گروه که مرز بین راک و متال را محو می‌کنند، هر گروه در این فهرست، بدون شک، در درجه اول یک گروه متال است، صرف نظر از اینکه آیا به ژانرهای دیگر موسیقی متال همسایه (مانند‌هاردکور، پانک، راک) علاقه دارند یا خیر. علاوه بر این، هر گروه در این فهرست در طول دوران حرفه‌ای خود یک یا چند آلبوم برجسته منتشر کرده است.
با این اوصاف، گروه‌های زیر بیشترین تأثیر را در ژانر متال گذاشته‌اند و تعدادی از این گروه‌ها از مشهورترین و مورد احترام‌ترین گروه‌های این ژانر هستند.
۳۸. کارکاس
بیل استیر و جف واکر از گروه موسیقی اکستریم متال انگلیسی کارکاس، در ۸ اکتبر ۲۰۲۲ در سالن پالاسیو ویستالِگره آرنا در مادرید، اسپانیا، روی صحنه اجرا خواهند داشت.
کارکاس به همراه دیگر همتایان بریتانیایی خود، ناپالم دث، نقشی محوری در گسترش ژانر اکستریم متال در اوایل دهه ۹۰ میلادی ایفا کردند، اما با حضوری به مراتب ملودیک‌تر. این گروه ریف‌های بلوزِ پرجنب‌وجوش را با خشونت محض دث متال و گریندکُر در هم آمیختند، که به پایه‌گذاری پایه‌های دث متال ملودیک در اواسط دهه ۹۰ کمک کرد.
در سال‌های اخیر، کارکاس به خاطر آلبوم‌های تحسین‌شده‌اش، Surgical Steel (۲۰۱۳) و Torn Arteries (۲۰۲۱)، که به طور کامل ریف‌های هیجان‌انگیز و اشعار طنزآمیز و وحشتناک گروه را در خود جای داده بودند، شناخته شده است.
۳۷. در دروازه‌ها
به عنوان پدرخوانده‌های ملودیک دث متال، در دروازه‌ها راه را برای یکی از برجسته‌ترین و تأثیرگذارترین زیرشاخه‌های متال مدرن - ملودیک دث متال، یا همان "ملودِث" - هموار کردند.
اسلاتِر آو د سول، شاهکار این گروه سوئدی در سال ۱۹۹۵، جرقه‌ای برای فعالیت چند دهه‌ای آنها بود و از آن زمان تاکنون آنها را به عنوان یکی از مهمترین گروه‌های متال افراطی در موسیقی هوی تثبیت کرده است.
۳۶. اکسودوس
به عبارت ساده، بدون اکسودوس، بسیاری از محبوب‌ترین گروه‌های متال مانند گروه‌های ترش متال مانند متالیکا، اسلیر و مگادث، مانند امروز وجود نداشتند. اکسودوس در اوایل دهه ۸۰ در خط مقدم صحنه ترش متال منطقه خلیج سانفرانسیسکو بود که شامل ریف‌های بسیار سریع، آوازهای دیوانه‌وار و رفتارهای خشونت‌آمیز جمعیت مانند غرش و شیرجه روی صحنه بود. گروه اکسودوس به لطف قدرت صوتی بی‌نظیرش، شهرتی عظیم به دست آورد که از آن زمان تاکنون در آثار اخیر گروه و به‌ویژه توسط گیتاریست گری هولت ادامه یافته است.
در حالی که اکسودوس به اندازه بسیاری از گروه‌های بسیار موفقی که بر آنها تأثیر گذاشته‌اند، محبوبیت ندارد، بسیاری اکسودوس را به عنوان یک گروه مهم می‌شناسند.
گروه ترش متال، و به عنوان گروهی که کرک همت، گیتاریست متالیکا، قبل از پیوستن به متالیکا در سال ۱۹۸۳، یکی از بنیانگذاران آن بود.
۳۵. بهیموت
بهیموت که احتمالاً به عنوان موفق‌ترین گروه اکستریم متال با عناصر بلک متال نروژی شناخته می‌شود، با آلبوم‌های Demigod (۲۰۰۴) و شاهکارشان The Satanist (۲۰۱۴) مرزهای افراط صوتی را جابجا کرده است.
از آن زمان، این گروه لهستانی بر صحنه اکستریم متال مدرن تسلط داشته و ترکیب آنها با زیرشاخه‌های بلک متال و دث متال، منجر به نوآوری‌های بی‌شماری در موسیقی اکستریم امروزی شده است.
۳۴. ناپالم دث
گروه اکستریم متال بریتانیایی، ناپالم دث، نه تنها به ایجاد زیرشاخه گریندکُر کمک کرد، بلکه یکی از تأثیرگذارترین و نمادین‌ترین گروه‌ها در موسیقی اکستریم هستند. اولین آلبوم آنها با نام Scum که در سال ۱۹۸۷ منتشر شد، هنوز هم به عنوان یکی از مهمترین آلبوم‌های متال به دلیل رویکردی بی‌سابقه و به‌شدت آشفته به ترانه‌سرایی متال، در عین حال با در نظر گرفتن ساختارهای آهنگی که اغلب در موسیقی‌هاردکور و پانک شنیده می‌شود، مورد ستایش قرار می‌گیرد.
Napalm Death همچنین به عنوان پیشگام "ضرب آهنگ انفجاری" - یک ریتم درام که در سراسر موسیقی مدرن متال و موسیقی‌هاردکور افراطی استفاده می‌شود - شناخته می‌شود.
۳۳. Kyuss
کیوس، گروه متال Palm Desert، بیشتر به خاطر شروع صحنه‌های راک صحرایی و استونر متال اوایل دهه ۹۰ شناخته می‌شود. در حالی که این گروه فعالیت نسبتاً کوتاهی داشت، در طول سال‌های فعالیت خود، کیوس برخی از محبوب‌ترین آثار استونر متال آن دهه را با آلبوم‌های Wretch (۱۹۹۱)، Blues for the Red Sun (۱۹۹۲) و Welcome to Sky Valley (۱۹۹۴) تولید کرد. پس از جدایی گروه در سال ۱۹۹۵، جاش هوم، گیتاریست کیوس، گروه راک مشهور جهانی، Queens of the Stone Age، را تشکیل داد.
۳۲. دریم تیاتر
گروه موسیقی متال مترقی نیوانگلند، دریم تیاتر، یکی از - اگر نگوییم محبوب‌ترین - گروه‌های مترقی خالص در متال است. دریم تیاتر که در اواخر دهه ۸۰ میلادی پس از آشنایی در کالج موسیقی برکلی بوستون تشکیل شد، از آن زمان تاکنون فرقه‌ای عظیم را در پی انتشار انبوهی از آثار تحسین‌شده از جمله «تصاویر و کلمات» محصول ۱۹۹۲ و «متروپلیس، بخش: ۲ صحنه از یک خاطره» محصول ۱۹۹۹، که ترانه‌سرایی سنگین، پیچیده و حماسی مترقی آنها را به نمایش می‌گذارد، ایجاد کرده است.
در حالی که رویکرد این گروه به ترانه‌سرایی دقیقاً به رسانه‌های جریان اصلی نزدیک نیست، دریم تیاتر با تبدیل شدن به یکی از التقاطی‌ترین و سازش‌ناپذیرترین گروه‌های موجود، توانسته در عرصه راک و متال شکوفا شود.
۳۱. نایت‌ویش
نایت‌ویش با ادغام آوازهای اپرایی و عناصر سمفونیک با سازهای قدرتمند متال و گروه کر، توانسته است در میان سایر گروه‌های متال معاصر بسیار محبوب، برجسته شود. از اواخر دهه ۹۰، این گروه فنلاندی بر زیرشاخه‌های پاور متال و سمفونیک متال تسلط داشته و با آلبوم‌های تحسین‌شده‌شان Once (2004)، Dark Passion Play (2007)، Imaginaerum (2011) و Endless Forms Most Beautiful (2015) طرفداران زیادی در سراسر جهان پیدا کرده‌اند.
این روزها، گروه‌های متال زیادی وجود دارند که عناصر سمفونیک و اپرا را در موسیقی خود گنجانده‌اند و بخش زیادی از این امر نتیجه مستقیم نفوذ و محبوبیت گسترده نایت‌ویش است.
30. کینگ دایموند
پس از تأسیس گروه Mercyful Fate در اوایل دهه ۸۰، خواننده دانمارکی، کیم بندیکس پترسن، پروژه موسیقی بسیار موفق بعدی خود، کینگ دایموند، را راه‌اندازی کرد. از اواسط دهه ۸۰، کینگ دایموند به خاطر سازهای پیچیده و به‌ویژه محدوده صوتی فوق‌العاده درخشان کنترتنور پترسن، مترادف شده است. کینگ دایموند به راحتی یکی از نمادین‌ترین هنرمندان متال اروپایی از دهه ۱۹۸۰ است و آنها بر گروه‌های متال از متالیکا گرفته تا گروه‌های متال افراطی مانند Cradle of Filth تأثیر گذاشته‌اند.
۲۹. دانزیگ
پس از موفقیت چشمگیر در گروه Misfits و سپس Samhain، حرفه موسیقی گلن دانزیگ با راه‌اندازی گروه انفرادی خود، Da، تغییر کرد.
nzig. دانزیگ سبک موسیقی کاملاً متفاوتی نسبت به گروه‌های قبلی گلن دانزیگ دارد، با تأکید بیشتر بر آوازهای ملودیک الویس مانند، ریف‌های متال پرجنب‌وجوش و تصاویر شیطانی.
در حالی که دانزیگ در طول سه دهه گذشته چندین آلبوم منتشر کرده است، هیچ‌کدام به پای دو آلبوم اول گروه، Danzig در سال ۱۹۸۸ و Danzig II: Lucifage در سال ۱۹۹۰ نمی‌رسند، دو آلبومی‌که دانزیگ را به عنوان یکی از محترم‌ترین گروه‌های متال تمام دوران تثبیت کردند.
۲۸. Converge
گروه نیوانگلندی Converge به عنوان پیشگامان ژانر متال‌کور شناخته می‌شوند - سبک متال بسیار محبوبی که در سراسر متال مدرن شنیده می‌شود و عناصر‌هاردکور و متال را با هم ترکیب میکند. Converge در اوایل دهه ۹۰ شروع به آزمایش ترکیب‌هاردکور و متال کرد، اما آنها در سال ۲۰۰۱ با آلبوم اصلی خود Jane Doe به کمال رسیدند. تا به امروز، جین دو عمدتاً به عنوان آلبومی‌شناخته می‌شود که زیرشاخه‌ی متال‌کور را به چهره‌ی متال مدرن تبدیل کرد.
در حالی که تأثیر و مشارکت این گروه در موسیقی سنگین و افراطی بیشتر از محبوبیت آنهاست، گروه کانورج یکی از وفادارترین پیروان فرقه را در جوامع‌هاردکور و متال دارد.
۲۷. کنیبال کورپس
گروه دث متال فلوریدایی کنیبال کورپس، به طور کلی چهره‌ی زیرشاخه‌ی دث متال است و از زمانی که در اوایل دهه‌ی ۹۰ میلادی پا به عرصه گذاشتند، این جایگاه را داشته‌اند. در حالی که حضور آنها در فیلم کمدی موفق دهه‌ی ۹۰ میلادی «ایس ونتورا: کارآگاه حیوانات خانگی» قطعاً آنها را در معرض توجه جهانی گسترده‌تری قرار داد، ترانه‌سرایی وحشیانه‌ی گروه و اشعار اغلب طنزآمیز و زننده‌ی آنها، آنها را به یکی از بدنام‌ترین و مشهورترین گروه‌های متال تبدیل کرده است.
با وجود اینکه موسیقی افراطی و تحریک‌آمیز آنها برای رادیو مناسب نیست، نفوذ Cannibal Corpse به برخی از محبوب‌ترین گروه‌های متال از جمله گروه‌های بزرگی مانند Slipknot و Gojira گسترش یافته است.
۲۶. Anthrax
این گروه که به عنوان عضوی از چهار گروه بزرگ متال (به همراه Metallica، Slayer و Megadeth) شناخته می‌شود، نقش اساسی در تبدیل شدن به سفیران اصلی صحنه ترش متال ساحل شرقی در اوایل دهه ۸۰ میلادی ایفا کردند. Anthrax با آلبوم‌های Spreading The Disease (۱۹۸۵) و Among The Living (۱۹۸۷)، به سرعت به یکی از محترم‌ترین و محبوب‌ترین گروه‌های متال در طول دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ میلادی تبدیل شد. با این حال، در سال ۱۹۹۱، Anthrax پس از همکاری با اسطوره‌های هیپ‌هاپ، Public Enemy و کمک به بازآفرینی تک آهنگ آنها، "Bring The Noise"، موسیقی متال را متحول کرد.
از آن زمان، گروه آنتراکس نه تنها به خاطر سهمشان در ترش متال، بلکه به خاطر کمک به پیشگامان ژانرهای متقاطع که بعدها به زیرشاخه‌هایی مانند نیو متال و رپ راک تبدیل شدند، مورد احترام زیادی قرار گرفته‌اند.
۲۵. مشوگاه
گروه مشوگاه که احتمالاً سنگین‌ترین گروه موسیقی تاریخ است، ریتم‌های هیپنوتیزم‌کننده‌ی «جِنت» بی‌چون‌وچرای «مشوگاه» به طرز لذت‌بخشی سنگین هستند، همانطور که در سراسر متال مدرن حضور دارند. از اواسط دهه‌ی ۹۰، این گروه سوئدی به عنوان پدرخوانده‌های زیرشاخه‌ی «جِنت متال» - برداشتی از متال پیشرونده که بیشتر به خاطر ریف‌های گیتار پیچیده و بی‌وقفه و کم‌تنظیم خود شناخته می‌شود - مورد ستایش قرار گرفته است. مشوگاه با آلبوم‌های «نابود کن، پاک کن، بهبود بده» (۱۹۹۵)، «ابزن» (۲۰۰۸) و «کولوس» (۲۰۱۲) بارها ثابت کرده است که قهرمان برحق این زیرشاخه است.
اخیراً، صدای این گروه در موسیقی متال طرفداران زیادی پیدا کرده است که حتی به گروه‌های جریان اصلی مانند Sleep Token و Spiritbox نیز سرایت کرده است.
۲۴. Machine Head
گروه قدرتمند ریف Machine Head از زمان انتشار آلبوم Burn My Eyes در سال ۱۹۹۴، برخی از تأثیرگذارترین آهنگ‌های متال را تولید کرده است. راب فلین، ترانه‌سرا و خواننده اصلی گروه، Machine Head را در طول دوران حرفه‌ای خود به سطوح صوتی منحصر به فردی رسانده است، با این حال، میراث این گروه عمدتاً به خاطر تولید آثار درجه یک Burn My Eyes (۱۹۹۴)، The Blackening (۲۰۰۷) و Unto The Locust (۲۰۱۱) مورد احترام است.
در حالی که نفوذ Machine Head در سراسر متال مدرن گسترده است، این گروه اوکلند، کالیفرنیا، طرفداران زیادی را در صحنه متال اروپا به خود جذب کرده است، طرفدارانی که حتی با برخی از بزرگترین و جاافتاده‌ترین گروه‌های این ژانر رقابت می‌کنند.
۲۳. Lamb of God
آیسترشایر، بریتانیای کبیر.
در میان چند گروه منتخب، گروه Lamb of God از ریچموند، ویرجینیا، یکی از قدرتمندترین گروه‌های متال است که از اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی ظهور کرده‌اند. Lamb of God با آلبوم‌های As The Palaces Burn (2003)، Ashes of the Wake (2004) و Sacrament (2006) یکی از محترم‌ترین میراث‌ها را در میان گروه‌های زیرشاخه موج جدید هوی متال آمریکایی به جا گذاشته است.
گرو و زیبایی‌شناسی ترش متال بی‌وقفه این گروه همراه با نگرش پانک بسیار منحصر به فرد، ستایش آنها را در تمام عرصه‌های موسیقی هوی و افراطی به دست آورده است. اخیراً Lamb of God به عنوان یکی از جدیدترین و بزرگترین گروه‌های پیشرو در عرصه‌های موسیقی، در سالن‌های کنسرت سراسر جهان که تمام بلیت‌هایشان فروخته شده، اجرا داشته است.
۲۲. Mastodon
از نظر صوتی، Mastodon همیشه یکی از عجیب‌ترین و درخشان‌ترین گروه‌های مدرن متال بوده است. این گروه مستقر در آتلانتا، جورجیا، مدت‌هاست که به خاطر ترکیب عناصر پراگرسیو راک و بلوز با اسلج و ملودیک متال شناخته می‌شود، که به این گروه کمک کرده است تا برخی از مشهورترین آلبوم‌های پراگرسیو کانسپت متال قرن را با آلبوم‌های Leviathan در سال ۲۰۰۴ و Crack the Skye در سال ۲۰۰۹ تولید کند.
Mastodon از نظر ساز و ترانه همیشه در سطح خود بوده است و با وجود اینکه با صحنه‌ها یا روندهای صوتی یک دهه خاص مطابقت ندارد، ظاهراً در سال‌های اخیر به یک نیروی عظیم تبدیل شده است.
۲۱. Sepultura
این گروه ترش متال برزیلی ممکن است یکی از موفق‌ترین گروه‌های موسیقی هوی باشد، به این صورت که به تنهایی بر صحنه‌ها و زیرژانرهای زیادی، حتی آنهایی که خارج از متال هستند، تأثیر گذاشته است. برادران مکس و ایگور کاوالرا در زمینه‌ی آوردن ترش متال به قلمروهای جدید و جالب‌تر، به‌ویژه در آلبوم‌های Schizophrenia (1987)، Beneath the Remains (1989) و Arise (1991) پیشگام بودند که راه را برای زیرشاخه‌ی دث متال هموار کرد و تأثیر زیادی بر صدای ترش متقاطع صحنه‌ی‌هاردکور گذاشت.
علاوه بر این، سپولترا در آلبوم‌های دهه‌ی نود خود، Chaos A.D. (1993) و Roots (1996)، خود را با عناصر گروو متال که بعدها منجر به اوج‌گیری و تثبیت صحنه‌ی نو متال اواخر دهه‌ی نود و اوایل دهه‌ی 2000 شد، بازسازی کرد.
20. Type O Negative
گروه Type O Negative که اهل بروکلین، نیویورک است، مدت‌هاست که به دلیل ترکیب منحصر به فرد ریف‌های شبیه سبت با ملودی‌های الهام گرفته از گوت، به عنوان یک گروه گوت متال اصیل شناخته می‌شود، در حالی که رویکردی طنزآمیز و تاریک به اشعار خود دارند، که این امر به لطف پیتر استیل، خواننده‌ی اصلی گروه، حاصل شده است. در طول دهه ۹۰، این گروه با آلبوم‌های October Rust (1996) و World Coming Down (1999) خود را به عنوان یک گروه قدرتمند متال تثبیت کرد و از طریق تحسین گسترده خود، حتی با آلبوم Bloody Kisses در سال ۱۹۹۴، اولین آلبوم پرفروش خود را از طریق ناشر Roadrunner Records به دست آورد.
در حالی که این گروه در سال ۲۰۱۰ پس از مرگ پیتر استیل به کار خود پایان داد، Type O Negative هنوز هم یکی از محبوب‌ترین گروه‌های موسیقی متال و هوی است و ردپای صوتی آنها در بیشتر راک و متال مدرن وجود دارد.
۱۹. Motörhead
در طول حیات این گروه، لمی‌کیلمیستر، خواننده اصلی گروه Motörhead، به عنوان یکی از نمادین‌ترین و تأثیرگذارترین چهره‌های اصلی موسیقی هوی متال مورد ستایش قرار گرفته است. در حالی که لمی‌به طرز مشهوری موتورهد را به عنوان یک گروه «راک اند رول» معرفی می‌کرد، ریف‌های سریع و هیجان‌انگیز و اجراهای زنده‌ی بسیار بلند این گروه هیچ شباهتی به راک معمولی نداشت، بلکه پیش درآمدی بر اسپید متال اولیه بود - متالیکا، اسلیر، سپولترا و بسیاری از گروه‌های دهه‌ی ۸۰، موتورهد را به عنوان تأثیر مستقیم بر صدای خود ذکر می‌کنند.
آلبوم‌های Overkill (1979) و Ace of Spades (1980) هنوز هم به خاطر تولید آهنگ‌های جسورانه و پیشگامانه‌ی هوی متال مانند «Ace of Spades»، «(We Are) The Road Crew» و «Overkill» - اولین آهنگی که رایج‌ترین ریتم متال، یعنی کنترباس، را به کار گرفت - مورد احترام گسترده هستند. متأسفانه، لمی‌در سال ۲۰۱۵ درگذشت، اما میراث او از طریق گروه‌های بی‌شمار راک و متالی که موتورهد همچنان بر آنها تأثیر می‌گذارد، زنده است.
۱۸. دث
گروه دث در طول دوران حرفه‌ای خود ثابت کرد که موسیقی افراطی چیزی فراتر از اشعار تحریک‌آمیز و وحشتناک و سازهای تند و تیز است. چاک شولدینر، ترانه‌سرای اصلی، استاد ترانه‌سرایی متال، چه از نظر ساز و چه از نظر ترانه بود. از آثار اولیه گروه، شفای معنوی (۱۹۹۰) و انسان (۱۹۹۱)، تا آلبوم‌های پایانی آنها، نمادین (۱۹۹۵) و صدای پشتکار (۱۹۹۸)
بخش عمده‌ای از دیسکوگرافی دث، جاودانه است و برخلاف هر گروه دیگری، مهارت ترانه‌سرایی متال افراطی را به نمایش می‌گذارد.
به طرز غم‌انگیزی، شولدینر در سال ۲۰۰۱ پس از شکست در مبارزه با سرطان درگذشت که منجر به پایان دث شد، با این حال، میراث گروه با توجه به میزان تأثیرگذاری موسیقی آنها، همچنان در موسیقی افراطی امروز در حال شکوفایی است.
۱۷. دیو
هر زمان که بحث خوانندگان نمادین متال مطرح می‌شود، رونی جیمز دیو معمولاً در آغاز و پایان این نوع تبدیل‌ها قرار دارد. در حالی که او پس از اجرا در کنار ریچی بلک‌مور در گروه رینبو، در صحنه راک تثبیت شده بود، دیو پس از پیوستن به بلک سبث در سال ۱۹۸۰ و سپس شروع فعالیت انفرادی خود در سال ۱۹۸۳، به عنوان یک خواننده متال، جایگاه و شهرت خود را به دست آورد.
دیو با آلبوم‌های Holy Diver (۱۹۸۳) و The Last In Line (۱۹۸۴)، خود را به عنوان یکی از بااستعدادترین خوانندگان و ترانه‌سرایان متال در این ژانر تثبیت کرد. با وجود اینکه دیو در سال ۲۰۱۰ پس از مبارزه با سرطان درگذشت، تا به امروز هنوز هم به عنوان یکی از بهترین خوانندگان متال تمام دوران شناخته می‌شود.
۱۶. مگادث
پس از جدایی از متالیکا در اوایل دهه ۸۰، دیو ماستین، گیتاریست، به همراه مگادث یکی از مهمترین گروه‌های ترش متال را تشکیل داد. در طول دهه‌های ۸۰ و اوایل دهه ۹۰، مگادث با آلبوم‌های Peace Sells…But Who’s Buying? (۱۹۸۶)، Rust In Peace (۱۹۹۰) و Countdown To Extinction (۱۹۹۲)، این زیرشاخه از نظر فنی طاقت‌فرسا را به قلمروهای جدید پیچیده‌تر و تأمل‌برانگیزتری ارتقا داد.
مگادث، به عنوان عضوی از چهار گروه بزرگ ترش متال، اغلب به عنوان یکی از تأثیرگذارترین گروه‌های متال دهه ۱۹۸۰ مورد ستایش قرار می‌گیرد و امروزه آثار این گروه به طور معمول در بین طرفداران قدیمی‌و نسل‌های جدیدتر که تازه با نمادهای ترش متال آشنا شده‌اند، مورد ستایش قرار می‌گیرد.
۱۵. گوجیرا
گروه متال افراطی فرانسوی گوجیرا بدون شک یکی از محترم‌ترین و تأثیرگذارترین گروه‌های متال مدرن است. گوجیرا تنها با آلبوم‌های From Mars to Sirius (۲۰۰۵) و The way of all flesh (۲۰۰۸) برخی از بیشترین ستایش‌ها را در بین گروه‌های متال دهه ۲۰۰۰ به خود اختصاص داده است. البته آلبوم‌های جدیدتر گوجیرا، Magma (۲۰۱۶) و Fortitude (۲۰۲۱)، که آنها را به عنوان نامی‌آشنا تثبیت کرده و حتی نامزدی‌های متعدد گرمی‌را برای آنها به ارمغان آورده است، نیازی به ذکر نیست.
با این حال، اخیراً، گوجیرا با تبدیل شدن به اولین گروه متال که در المپیک در مراسم افتتاحیه المپیک ۲۰۲۴ پاریس اجرا کرد، تاریخ‌ساز شد و جایگاه خود را به عنوان یکی از مشهورترین گروه‌های این ژانر تثبیت کرد.
۱۴. کورن
کورن پس از رهبری جنبش نو متال در اواسط دهه ۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰، موسیقی متال را برای همیشه تغییر داد. با آلبوم‌های کورن (۱۹۹۴)، زندگی پیچی (۱۹۹۶) و دنبال کردن رهبر (۱۹۹۸)، این گروه بیکرزفیلد، کالیفرنیا، گیتارهای سنگین و بم گروو متال را با ملودی‌های مالیخولیایی جایگزین خود که اغلب حول مضامین و تصاویر ترانه‌های آزاردهنده می‌چرخید، در هم آمیخت.
از آن زمان، کورن به تولید یکی از شناخته‌شده‌ترین صداها در موسیقی متال ادامه داده است و امروزه این گروه با تجدید حیات نو متال و سایر گروه‌های همفکر، بزرگتر شده است.
۱۳. رامشتاین
موسیقی اینداستریال متال آتش‌افروزانه‌ای که گروه آلمانی رامشتاین خلق کرده، توجه جهانی را به خود جلب کرده و آنها را به عنوان یکی از مهمترین اجراهای تور در جهان تثبیت کرده است. اگرچه اینداستریال متال با پوشش طنز رامشتاین ممکن است تفکربرانگیزترین یا دگرگون‌کننده‌ترین موسیقی ژانر نباشد، اما پس از تماشای اجرای زنده تماشایی این گروه، اهمیت رامشتاین برای ژانر متال آشکار می‌شود.
آهنگ‌های موفقی مانند «دو هست» (۱۹۹۷)، «دویچلند» (۲۰۱۹) و «سون» (۲۰۰۱) از آهنگ‌های اینداستریال لذت‌بخش به برخی از بزرگترین سرودهای موسیقیایی تبدیل می‌شوند که تا به حال این ژانر را زینت بخشیده‌اند. و با توجه به اینکه این گروه عمدتاً موسیقی خود را به زبان آلمانی می‌نویسد، رامشتاین همچنان ثابت میکند که موسیقی استادانه ساخته شده، صرف نظر از هرگونه موانع زبانی، با شنوندگان طنین‌انداز می‌شود.
۱۲. دفتونز
دفتونز که از صحنه‌ی نو متال اواخر دهه‌ی ۹۰ میلادی بیرون آمده بود، به سرعت خود را به خاطر عناصر ملودیک جایگزین منحصر به فرد و عجیب و غریبی که به ترانه‌سرایی هوی وارد کرد، تثبیت کرد. در حالی که این گروه اهل ساکرامنتو، کالیفرنیا، مدت‌هاست که به عنوان یکی از محترم‌ترین و مشهورترین گروه‌های موسیقی هوی شناخته می‌شود، آلبوم‌های جاودانه‌ی آنها، Around The Fur (۱۹۹۷) و White Pony (۲۰۰۰)
به طور معمول توسط نسل‌های جوان‌تر کشف می‌شود و به پیشبرد بیشتر Deftones به سطوح جدید و بی‌سابقه‌ای از محبوبیت کمک میکند.
۱۱. System of a Down
موسیقی متال عجیب و غریب و اغلب با بار سیاسی-اجتماعی System of a Down مدت‌هاست که به عنوان گواهی بر این است که موسیقی متال ژانری بدون مرز است و بیش از ۲۵ سال بعد، SOAD هنوز هم یکی از پیشروترین و کاملاً منحصر به فردترین گروه‌های موسیقی است. در حالی که این گروه در لس‌آنجلس تشکیل شد، اعضای SOAD اصالتاً ارمنی هستند که در سراسر موسیقی خود به طور برجسته از نظر صوتی و ترانه‌ای به آن می‌پردازند و موضوع نسل‌کشی ارامنه در میان سایر مسائل اجتماعی، موضوع مهمی‌در تعدادی از آهنگ‌های موفق گروه است.
آلبوم‌های امروز Toxicity (۲۰۰۱)، Steal This Album! (۲۰۰۲)، Mezmerize (۲۰۰۵) و Hypnotize (۲۰۰۵) به عنوان برخی از پیشروترین آلبوم‌های متال شناخته می‌شوند و با وجود اینکه System of a Down در صحنه امروز به طور فعال موسیقی جدید ضبط نمی‌کند یا تور برگزار نمی‌کند، این گروه به خاطر دستاوردهای هنری خود در اوایل دهه ۲۰۰۰ بسیار مورد توجه قرار گرفته است، که همه آنها هنوز هم در سراسر این ژانر و با طرفداران جهانی آنها طنین‌انداز هستند.
۱۰. Avenged Sevenfold
Avenged Sevenfold که اهل‌هانتینگتون بیچ، کالیفرنیا است، به راحتی یکی از محبوب‌ترین و تحسین‌شده‌ترین گروه‌های مدرن متال است. این گروه پنج نفره به خاطر ترکیب عجیب و غریب خود از عناصر پانک، پراگرسیو راک و گروو متال، که همه آنها در سراسر دیسکوگرافی گروه و مشهورترین آثار مانند Waking The Fallen (۲۰۰۳)، City of Evil (۲۰۰۵) و Avenged Sevenfold (۲۰۰۷) وجود دارند، شهرت قابل توجهی کسب کرده‌اند.
علاوه بر این، در سال‌های اخیر، گروه Avenged Sevenfold نشان داده‌اند که نه تنها برای برآورده کردن نیازهای طرفداران عظیم خود اینجا هستند، بلکه می‌خواهند شنوندگان معمولی راک و متال را با موسیقی‌ای که مرزها را درنوردیده و همان کلیشه‌های مورد انتظار را تکرار نمی‌کند، به چالش بکشند. این گروه این را در آخرین آلبوم استودیویی خود، Life Is But A Dream… (2023)، به نمایش گذاشت و ثابت کرد که چرا Avenged Sevenfold در جامعه متال از احترام بالایی برخوردار است و همچنان خواهد بود.
9. TOOL
وقتی صحبت از نوشتن موسیقی پراگرسیو احساسی و تأثیرگذار می‌شود، TOOL در لیگ خود بی‌نظیر است. TOOL که در اواخر دهه 80 در لس‌آنجلس تشکیل شد، پس از انتشار اولین آلبوم گرانج خود، LP Undertow در سال 1990، در اوایل دوران حرفه‌ای خود به موفقیت دست یافت و از آن زمان تقریباً هر یک از آلبوم‌های استودیویی این گروه به موفقیت‌های چشمگیر و چند پلاتینی دست یافته‌اند.
در مقایسه با اکثر موسیقی‌های پاپ معاصر، موسیقی TOOL ممکن است خود را مانند نوعی معادله ریاضی چالش‌برانگیز نشان دهد، و با وجود اینکه هیچ جذابیتی برای جریان اصلی ندارد، سبک مترقی و بی‌نظیر TOOL به طور مداوم توسط میلیون‌ها طرفدار پرشور در سراسر جهان گرامی‌داشته می‌شود.
8. Slayer
بدون Slayer، اکثریت قریب به اتفاق محبوب‌ترین گروه‌های موسیقی متال و هوی هرگز وجود نداشتند. به عبارت دیگر، تأثیر Slayer تا به امروز در تمام طیف‌های موسیقی افراطی طنین‌انداز است. برخلاف سایر گروه‌های چهارگانه بزرگ متال که به طرز محترمانه‌ای در طول دوران فعالیت خود تکامل را انتخاب کردند، Slayer در تلاش خود برای ارائه ترش متال کاملاً وحشیانه در طول دوران حرفه‌ای خود، محکم ایستاد و با انجام این کار، آنها موفق شده‌اند یکی از سرسخت‌ترین پایگاه‌های طرفداران را در موسیقی معاصر پرورش دهند.
آلبوم‌های Reign In Blood (1986)، South Of Heaven (1988) و Seasons In The Abyss (1990) همگی آلبوم‌های اصیل ترش متال هستند، اما مهم‌تر از آن، به تثبیت جایگاه Slayer به عنوان پدرخوانده‌های ترش متال و موسیقی افراطی کمک کرده‌اند.
7. Slipknot
هیچ گروهی در قرن حاضر صحنه موسیقی هوی را زینت نداده است که همان سطح از هیجان و سر و صدا را که Slipknot در اواخر دهه 90 داشت، با خود به همراه داشته باشد. از سال 1999، این گروه نه نفره آیوان متال به لطف اجراهای زنده هیجان‌انگیز، ترانه‌سرایی بی‌وقفه و نوازندگی درخشان خود، به یک پدیده جهانی تبدیل شده است.
با تولید هفت آلبوم استودیویی با آلبوم‌های Slipknot (1999)، Iowa (2001) و Vol. ۳: (The Subliminal Verses) (۲۰۰۴) که سه آلبوم از تحسین‌شده‌ترین آلبوم‌های متال ۳۰ سال گذشته هستند، جایگاه اسلیپ‌نات در متال معاصر بی‌نظیر است و نفوذ این گروه همچنان یکی از گسترده‌ترین‌ها در کل این ژانر است.
۶. آزی آزبورن
اگر یک نوازنده وجود داشته باشد که...
آزی آزبورن، که مدت‌هاست با ژانر متال مترادف است، شاهزاده تاریکی است. آزی آزبورن پس از یک دوره حرفه‌ای فوق‌العاده موفق در گروه پیشگام متال بریتانیایی بلک سبث، پس از آغاز فعالیت انفرادی خود در سال ۱۹۸۰، به سطوح جدیدی از موفقیت دست یافت. با حضور گیتاریست ولخرج رندی رودز، آلبوم‌های اولیه آزی آزبورن، بلیزارد آو اُز (۱۹۸۰) و خاطرات یک دیوانه (۱۹۸۱)، بلافاصله با موفقیت منتقدان روبرو شدند و آهنگ‌های موفقی مانند «قطار دیوانه»، «بر فراز کوهستان» و «دوباره پرواز در ارتفاع» هنوز هم از مشهورترین و محبوب‌ترین سرودهای متال هستند.
پس از مرگ غم‌انگیز رندی رودز در سال ۱۹۸۲، فعالیت انفرادی آزبورن برای همیشه تغییر کرد. با این حال، گیتاریست‌های بعدی جیک ای. لی و زک وایلد، حرفه این خواننده را به ارتفاعات جدید و قلمروهای صوتی کاملاً منحصر به فرد رساندند.
۵. جوداس پریست
بدون شک، جوداس پریست، خالص‌ترین و بی‌چون‌وچراترین گروه متالِ آدرنالیزه‌شده‌ای است که از موج نوی جنبش هوی متال بریتانیا در اواسط دهه ۷۰ میلادی بیرون آمده است. در طول اواخر دهه ۷۰ و تا اوایل دهه ۹۰، این گروه بریتانیایی با تک‌نوازی‌های گیتار جذاب، ریف‌های دو تُنی و خواننده‌ی بااستعداد و جسور راب‌هالفورد، بر صحنه‌ی متال تسلط داشت.
جوداس پریست با آلبوم‌های British Steel (1980)، Screaming For Vengeance (1982)، Defenders of the Faith (1984) و Painkiller (1990)، یکی از کامل‌ترین و محترم‌ترین میراث‌ها را در هوی متال دارد و تقریباً ۵۰ سال بعد، جوداس پریست هنوز هم با آلبوم‌های Firepower (2018) و اخیراً Invincible Shield (2024) برخی از جذاب‌ترین و کوبنده‌ترین آثار متال را در این ژانر منتشر میکند.
۴. پنترا
به جز متالیکا و اسلیر، به سختی می‌توان نام گروه متال دیگری از اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ میلادی را آورد که به اندازه پنترا تأثیر قابل توجهی بر این ژانر موسیقی داشته باشد. تقریباً هر گروه محبوبی که از اواسط دهه ۹۰ میلادی از ژانرهای متال و موسیقی هوی بیرون آمده، به نوعی تحت تأثیر ریف‌های گیرا و ریتم‌های قدرتمند این گروه تگزاس متال قرار گرفته است. برادران ابوت، دایمبگ دارل و وینی پال، به همراه فیل آنسلمو (خواننده) و رکس براون (نوازنده گیتار بیس)، یکی از تأثیرگذارترین و بی‌چون و چراترین صداهای متال را خلق کردند. پنترا با آلبوم‌های کابوی‌ها از جهنم (۱۹۹۰)، نمایش مبتذل قدرت (۱۹۹۲)، فراتر از حد انتظار (۱۹۹۴) و روندکش بزرگ جنوبی (۱۹۹۶)، یکی از مشهورترین و محبوب‌ترین میراث‌ها را در این ژانر خلق کرده است.
در حالی که دایمبگ دارل، گیتاریست، در سال ۲۰۰۴ به طرز غم‌انگیزی روی صحنه به قتل رسید و وینی پاول، درامر، در سال ۲۰۱۸ درگذشت، پنترا از آن زمان با اعضایی مانند فیل آنسلمو و رکس براون که به طور فعال با گروه تور برگزار می‌کنند و میراث برادران ابوت و پنترا را گرامی‌می‌دارند، دوباره متحد شده است.
۳. آیرون میدن
موج جدید هوی متال بریتانیا در اوایل دهه ۱۹۸۰ برخی از تأثیرگذارترین و مهمترین گروه‌های هوی متال را با خود به همراه آورد و آیرون میدن نیز از این قاعده مستثنی نیست. به جز یک یا دو گروه دیگر، تا به امروز هیچ گروه متال دیگری وجود ندارد که از محبوبیت جهانی مشابه آیرون میدن برخوردار باشد. این گروه بریتانیایی مدت‌هاست که با ریف‌های کوبنده، تک‌نوازی‌های گیتار دوئل و همخوانی‌های سرودگونه خود، بر ژانر متال تسلط دارد، که همه آنها اکنون به دلیل تأثیر عظیم آیرون میدن، به عنوان استعاره‌هایی در موسیقی متال یافت می‌شوند.
در حالی که این گروه به تازگی هفدهمین آلبوم استودیویی خود را در سال ۲۰۲۱ منتشر کرده است، دیسکوگرافی آیرون میدن در طول دهه ۱۹۸۰ با آلبوم‌های The Number of the Beast (1982)، Piece of Mind (1983)، Powerslave (1984) و Somewhere in Time (1986) که از آثار برجسته در سبک هوی متال هستند، بی‌نظیر است.
۲. بلک سبث
به طور خلاصه، اگر اسطوره بیرمنگام، بلک سبث، نبود، موسیقی متال وجود نداشت. بلک سبث پس از بردن موسیقی بلوز و راک اولیه به قلمرو صوتی تاریک‌تر و تهاجمی‌تر، با آلبوم‌های پیشگام و استادانه خود در طول دهه ۱۹۷۰، موسیقی هوی متال را ابداع کرد. بلک سبث (۱۹۷۰)، Paranoid (1970)، Masters of Reality (1971)، Vol. ۴ (۱۹۷۲)، سبت بلادی سبت (۱۹۷۳) و سابوتاژ (۱۹۷۵)، شش آلبوم اول گروه، از تأثیرگذارترین آثار در تمام سبک متال هستند و به تنهایی راه را برای هر گروه و زیرشاخه‌ای در زیر چتر متال هموار کرده‌اند.
آزی آزبورن، تونی آیومی، گیزر باتلر و بیل وارد برای همیشه در چنین جایگاه والایی خواهند ماند، نه تنها به این دلیل که آثار موسیقیایی آنها از بهترین‌های هر گروه متال است، بلکه بدون بلک سبت هیچ یک از گروه‌های این لیست وجود نداشتند.
۱. متالیکا
جلسه پرتره متالیکا
گیتاریست باس، کلیف برتون (۱۹۶۲-۱۹۸۶)، درامر، لارس اولریش، خواننده، گیتاریست، جیمز هتف
اگر یک گروه موسیقی وجود داشته باشد که هم تأثیر نجومی‌عظیمی‌بر موسیقی متال و هم موسیقی هوی متال داشته باشد و همچنین بزرگترین گروه در ژانر هوی متال باشد، آن گروه متالیکا است. متالیکا که کار خود را در سال ۱۹۸۱ در لس‌آنجلس آغاز کرد و سپس به صحنه ترش در منطقه خلیج سانفرانسیسکو نقل مکان کرد، در طول دهه ۱۹۸۰ به خاطر آثار استادانه و ژانر-محور ترش خود، یعنی Ride the Lightning (۱۹۸۴)، Master of Puppets و ...And Justice for All (۱۹۸۸)، که همگی هنوز از تحسین‌شده‌ترین و مشهورترین آلبوم‌های هوی متال هستند، بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
با این حال، پس از دهه ۸۰، حرفه متالیکا با انتشار متالیکا در سال ۱۹۹۱، که با نام "آلبوم سیاه" نیز شناخته می‌شود، به اوج بی‌سابقه‌ای رسید. این آلبوم نه تنها متالیکا را به بزرگترین گروه متال روی زمین تبدیل کرد، بلکه این استدلال را تقویت کرد که متالیکا بدون شک بزرگترین گروه متال تمام دوران است. تا به امروز، هیچ گروه متال دیگری به محبوبیت و تحسین گسترده منتقدان مانند متالیکا دست نیافته است. در حالی که آثار موسیقیایی این گروه پس از آلبوم سیاه به هیچ وجه به شاهکارهای صوتی که در 10 سال اول فعالیتشان به عنوان یک گروه نوشتند، نزدیک هم نمی‌شود، دستاوردهای متالیکا چنان فراتر و برتر از هر گروه متال دیگری است که اگر آنها را بخشی از کوه راشمور هوی متال ندانیم، بحث‌برانگیز خواهد بود. تا زمانی که موسیقی متال وجود داشته باشد، متالیکا یکی از بزرگترین گروه‌های متال تمام دوران بوده و خواهد بود.
در حالی که همیشه پاسخ به این سوال که چه کسانی جزو بزرگترین گروه‌های هوی متال تمام دوران هستند دشوار خواهد بود، اما این سوال باید همیشه به این موضوع توجه داشته باشد که چه گروه‌هایی بیشترین تأثیر را بر این ژانر داشته‌اند. با توجه به این نکته، این گروه‌ها برخی از بالاترین ستایش‌ها و محبوبیت‌های انتقادی را در متال به دست آورده‌اند و علاوه بر این، بسیاری از این گروه‌ها در شکل‌گیری این ژانر به آنچه امروز هست، نقش محوری داشته‌اند.
